Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.

    Τη παρακάτω εξαιρετική για εμένα ιστορία τη διάβασα στο blog της πολύ γλυκιάς και ταλαντούχας Sweet truth. Με συγκίνησε, με μαγνήτισε και γενικά μου προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον, έτσι λοιπόν θέλησα να την αναδημοσιεύσω και εγώ "στολίζοντας" και το δικό μου blog με μια τοσο ωραία δημοσίευση. Εφόσον τη ρώτησα και δέχτηκε, κάτι για το οποίο την ευχαριστώ θερμά σας τη παρουσιάζω και εγώ από το δικό μου blogόσπιτο και εύχομαι να σας αρέσει τόσο πολύ, όσο και σε εμένα.


~Θα είμαι μαζί σου~

    Τα χέρια της έτρεμαν όταν πήρε το γράμμα στα χέρια της. Κάθε φορά έτρεμαν καθιστώντας τη ανήμπορη να ανοίξει το φάκελο. Εφτά χρόνια είχαν περάσει που, σαν σήμερα, τον αποχαιρετούσε στο λιμάνι. 
"Πρέπει να φύγω το ξέρεις, μη μου στενοχωριέσαι. Θα γυρίσω πλούσιος, θα παντρευτούμε και θα σε εχω βασίλισσα πάνω από το κεφάλι μου. Ό,τι θέλεις στα πόδια σου θα το έχεις." 
"Εγώ θέλω εσένα", του είχε πει με βουρκωμένα μάτια, "μη φύγεις, θα τα βγάλουμε πέρα μαζί, θα δουλέψουμε και οι δυο αν είναι ανάγκη. Μείνε μαζί μου αγάπη μου." 
Τώρα και τα δικά του μάτια ήταν υγρά, αλλά ο εγωισμός του τον έκανε ανένδοτο. Άπλωσε το χέρι του και τη χάιδεψε τρυφερά στο μάγουλο. Αφέθηκε και κείνη στο χάδι του και άφησε ελεύθερα τα δάκρυά της να κυλήσουν. Νιώθωντάς τα στα δάχτυλά του την τράβηξε κοντά του και την αγκάλιασε σφιχτά. Εκείνη άρχισε να κλαίει με λυγμούς και του ψέλλιζε: "Αντρέα μη φύγεις... μη φύγεις..." 
"Σσσς... Θα είμαι μαζί σου" της είπε χαϊδεύοντάς της τα μαλλιά για να ηρεμήσει. Και έφυγε. Δεν γύρισε να την κοιτάξει για να μην δει τα δικά του δάκρυα. Ύστερα από πέντε μέρες έλαβε το πρώτο του γράμμα.  





Και έτσι έκλεινε όλα του τα γράμματα. "... Είμαι μαζί σου" της έλεγε και εκείνη έπαιρνε δύναμη και χαμογελούσε μέσα από τα δάκρυα της. 
    Τώρα έσφιγγε το γράμμα του στο στήθος της και παρακαλούσε από μέσα της να είναι εκείνο που επιτέλους θα της έφερνε την είδηση του γυρισμού του. Αντί γι αυτό όμως ανοίγοντας το φάκελο αυτό που βρήκε ήταν ένα πεζό ποίημα. Το διάβασε και έβαλε τα κλάματα. Δεν μπορούσε να το εξηγήσει αλλά αυτές του οι λιγοστές λέξεις έδειχναν να έχουν μια βαθύτερη σημασία. Δεν ήταν όπως κάθε γράμμα που της έγραφε τα προβλήματα του, ή τον πόθο που έκαιγε για κείνη στην καρδιά του. Ένιωσε ξαφνικά αποκομμένη από κείνον και παρακαλούσε να μπορούσε να του στείλει κι εκείνη ένα γράμμα, να σιγουρευτεί ότι είναι καλά, να μάθει αν συνέβη κάτι. Να διώξει από την καρδιά της το άσχημο προαίσθημα που την έπνιγε. 
    Άνοιξε το ραδιόφωνο μήπως και την ηρεμήσει η μουσική. 

Έφυγες νωρίς, ούτε που πρόλαβα να αρχίσω. Έφυγες νωρίς... 

δεν άντεξε και άλλαξε απευθείας σταθμό. Ο επόμενος είχε ειδήσεις οπότε πήγε κι αυτόν να τον αλλάξει. 

...βούλιαξε στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου... 

άνοιξε απότομα τη φωνή και με κομμένη την ανάσα συνέχισε να ακούει. 

...χθες βράδυ ώρα 10μ. κατά την έξοδο του. Στάλθηκε αμέσως βοήθεια στο πλοίο της εμπορικής τοπικής γραμμής και οι περισσότεροι διασώθηκαν. Δυστυχώς 3 άντρες που βρίσκονταν στο αμπάρι του πλοίου εγκλωβίστηκαν και δεν κατάφεραν να βγουν. Οι ακόλουθοι θανόντες ονομάζονται: Γρηγόρης Πλακενης, Στέφανος Ορφανός και Αντρέας Χριστόπουλος. 

Στο άκουσμα του ονόματός του ένιωσε να χάνει τη γη κάτω απ' τα πόδια της. Σταδιακά το σώμα της μούδιασε και πριν το καταλάβει είχαν όλα μαυρίσει γύρω της. Ένιωσε να βυθίζεται απότομα και δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια της. Ξαφνικά τον άκουσε. "θα είμαι μαζί σου" της έλεγε και με κείνη τη φράση βρήκε τις αισθήσεις της. 
    Σηκώθηκε γρήγορα, ντύθηκε και έφυγε. Πρώτη φορά έτρεχε τόσο γρήγορα. Τα δάκρυα που κυλούσαν απ τα μάτια της δεν προλάβαιναν να μείνουν στο πρόσωπο της παρά ταξίδευαν στον αέρα που σήκωνε η Ζωή στο διάβα της. Φτάνοντας στην προκυμαία δεν άντεξε το βάρος των συναισθημάτων της και γονάτισε. Έβγαλε το γράμμα από την τσέπη της και αφού το διάβασε μια τελευταία φορά, το πέταξε στη θάλασσα και έμεινε να το κοιτάει, να ρουφάει σιγά σιγά το νερό και να βουλιάζει και κείνο. 



~
*



 * Άλλαξα μονάχα το χρώμα και το μέγεθος της γραμματοσειράς για να είναι πιο ευσδιάκριτο στο χρώμα του φόντου του δικού μου blog.

Σ' ευχαριστώ!!!

Πηγή:  

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να