Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ - ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

         Σήμερα θα σας καλημερίσω με ένα διαφορετικό τρόπο από οτι σας έχω συνηθίσει. Θα σας καλημερίσω με ένα αγαπημένο παραμύθι ενός αγαπητού ανθρώπου.
       Θέλω να σας πω πως το παραμύθι το ξέρω εδώ και χρόνια αλλά δε ξέρω γιατί δεν έτυχε να το δημοσιεύσω εδώ, πάντως είναι σχεδόν σίγουρο πως λίγο πολύ όλοι το γνωρίζεται και κάπου θα έχει πέσει στην αντίληψή σας αφού στον ίντερνετ υπάρχουν σε πολλά σαιτ αποσμάσματά του αλλά και ολόκληρο το παραμύθι δημοσιευμένο.
        Όσοι δεν είχατε τη τύχη να το διαβάσετε στο παρελθόν μη διστάσετε να το κάνετε σήμερα και όσοι πάλι από εσάς το γνωρίζετε, νομίζω πως μια επανάληψη μόνο καλό θα σας κάνει.
          Και ξεκινάμε:

"     Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.
      Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
     Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
      Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
     Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
     Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
     Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
    «Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»
    Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
      «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
    «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
      Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
     «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
     «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
     Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
     Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
     Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
   Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
     Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
     Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
    «Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
    «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
    «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
     Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη». "

 Δεν είναι υπέροχο;
 Καλή σας μέρα!


Σχόλια

  1. καλημερα
    πολυ συγκινητικη ιστορια την ειχα ξαναδιαβασει παλιοτερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα και απο εδω δελφινακι μου! πραγματι συγκηνιτο και γενικως υπεροχο!

      Διαγραφή
  2. πολύ ωραίο και μπράβο που μου το θύμισες!θα το πω το βράδυ στα μικρά!!καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Την έχω διαβάσει αυτή την ιστοριούλα και με έχει συγκινήσει κι εμένα πολύ!!!

    Να σαι καλά που τη "φιλοξένησες"...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με έκανες ν' αναλογιστώ μ' έναν πολύ ευχάριστο τρόπο!
    Να είσαι καλά! Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου ευαγγελε. χαιρομαι που σου αρεσε! καλη δυναμη και σε σενα!

      Διαγραφή
  5. υπέροχο... ελπίζω να μην χρειαστεί χρόνος για να πάρω την αγάπη μαζύ μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καμιά φορά, ούτε και ο χρόνος καταλαβαίνει την αξία της αγάπης. Αυτός μόνο να κυλά ατέρμονα ξέρει... Τα μυαλά των ανθρώπων μένουν τόσο κλειστά που όσος χρόνος και να περάσει...
    Παραταύτα, είναι ωραίο το παραμύθι, όπως πολλά παραμύθια που ενεργοποιούν τη μηχανή της φαντασίας.
    Την καληνυχτοκαλημέρα μου! (Τέτοιες ώρες που ασχολούμαι και εγώ με τα blogs... τι να ευχηθώ;!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καληνυχτοκαλημερα! χαχαχαχα. υπεροχη λεξη! μου αρεσε πολυ!

      συμφωνω σε οσα προειπες φιλε μου!

      Διαγραφή
  7. Καλημερα! Αχ λατρεμενο παραμυθι! Δεν ειναι κριμα να πρεπει να περασει καιρος για να καταλαβουμε την αγαπη? Μερικες φορες κιολας περναει πολυυυυυυυυυυυυυυς χρονος...

    Μαρουλοφιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα αγαπημενο μου Μαρουλάκι. ξέρεις σκέφτομαι πως ο χρόνος είναι λογικό να μας βοηθάει να καταλάβουμε αν μια αγάπη ηταν βαθεια και οχι πλατωνικη γιατι μονο ανα κρατησει στο πέρασμά του μπορουμε να ειμαστε σιγουροι για το ειδος της αγαπης που ζησαμε και λαβαμε.

      φιλακια και σε σενα καλη μου.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να