Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ.... ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ!





Το να τακτοποιείς λουλούδια σε ένα βάζο το πρωί, μπορεί να σου χαρίσει μια αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης όλη την ημέρα, όπως όταν γράφεις ένα ποίημα ή όταν κάνεις μια προσευχή.

Anne Morrow Lindbergh, 1906-2001, Aμερικανίδα συγγραφέας & πιλότος


Τη παραπάνω φωτογραφία των "ευσεβών Λαφύρων" μου την έστειλε η αγαπημένη μου Ειρήνη από το Μεσολόγγι. Δεν είναι μπλόκερ, είναι όμως "facebookόφιλη" και πολύ καλή μάλιστα ;)


Με αφορμή τα παραπάνω λόγια αποφάσισα, εάν το θέλετε κι εσείς φυσικά, να ανταλλάξουμε απόψεις επάνω στο θέμα Πίστη. Προσέξτε αναφέρομαι στην Πίστη και όχι στην Εκκλησία και στη Θρησκεία γενικότερα.

Ξέρω καλά, όπως και εσείς άλλωστε πως επάνω σε αυτό το θέμα, χρειάζεται χρόνος και άπειρες συζητήσεις που και πάλι, πολλά πράγματα θα μείνουν αναπάντητα και αδιευκρίνηστα, θα ήθελα όμως να τοποθετηθούμε λίγο επι του θέματος, σε προσωπικό αν όχι σε γενικό επίπεδο, ο καθένας.

Έγραψα στον τίτλο, όπως έχετε διαβάσει ήδη οτι τα Λάφυρα πιστεύουν στον εαυτό τους και ομολογώ πως εσκεμμένα έβαλα τη λέξη "Εαυτό" και όχι "Ανθρώπους" μιας και που ο δεύτερος όρος είναι ο σωστός αλλά με μια σκέψη που είχε ως εξής:

"Τα Λάφυρα δημιουργήθηκαν για Ανθρώπους, εμπνεύστηκαν από εκείνους και το περιβάλλον τους, αποβλέπουν στην αγάπη τους μα πασχίζουν να τη δώσουν με πολλούς τρόπους και ελπίζουν να το καταφέρουν.".

Πιστεύουν λοιπόν στον εαυτό τους επειδή μέσα τους "κατοικούν" πολλοί Άνθρωποι, με πολλούς τρόπους, που ούτε καν οι ίδιοι το γνωρίζουν.

Ξέρετε, πάντα με ενοχλουσαν οι Άνθρωποι εκείνοι που δε σέβονταν την γνώμη και το πιστεύω του άλλου. Εκείνοι που προσπαθούσαν να "καπελώσουν" ή να "μειώσουν" την άποψη του άλλου, πασχίζοντας συνάμα να υπερισχύσουν και να προωθήσουν το "τρομερά άσχημο" εγώ τους.

Είναι απολύτως φυσιολογικό να διαφωνούμε, είναι απολύτως φυσιολογικό να υπερασπιζόμαστε τα όσα βαθιά πιστεύουμε και υπηρετούμε, είναι πραγματικά αδικαιολόγητο να μη σέβεσαι τους άλλους όταν διατυμπανίζεις τον σεβασμό σου απέναντι στον κόσμο που ζεις.

Ειναι αδικαιολόγητο και λυπάμαι που το λέω είναι συνάμα και αξιοθρήνητο γιατί για εμένα ένας άνθρωπος που δεν έχει μάθει να σέβεται, στη ζωή, πάντα χαμένος και μόνος θα μένει. Μόνος συντροφιά με το τεράστιο "Εγώ" του.

Μου αρέσουν οι Άνθρωποι που ξέρουν να σέβονται τη γνώμη των άλλων αλλά παράλληλα να τολμούν να υπερασπίζονται τη δική τους όταν πραγματικά τη πιστεύουν και δε δηλώνουν εύκολα καμία είδους υποταγή.

Αυτό είναι κάτι που και εγώ προσπαθώ να πράττω στη ζωή μου και λέω προσπαθώ διότι ότι έχει να κάνει με την συμπεριφορά και την εσωτερική αναζήτηση του ατόμου, η οποία πιστεύω πως δεν σταματάει ποτέ και πάντα μας βάζει σε διαδιακασία εγρήγορσης και  σε διαρκή κόπο και προσπάθεια.

Τίποτα δε κατακτάται για πάντα μα τίποτα δεν κατακτάται έστω και προσωρινά αν δεν το πιστέψεις και παλέψεις με όλη σου τη ψυχή γι' αυτό.

Ξέρετε κάποιες φορές η εσωτερική αναζήτηση μου θυμίζει μάχη που οδηγεί σε ηρεμία. Δε ξέρω πως αλλιώς μπορώ αυτή τη στιγμή να σας το εξηγήσω αυτό.

Επίσης κάτι άλλο που με ενοχλεί έντονα, ειδικά το τελευταίο καιρό που το αντιλήφθηκα σε γνωστούς μου, είναι οι Άνθρωποι που ενώ πιστεύουν στο Θεό, να μη το παραδέχονται και ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω το γιατί. Δηλαδή πραγματικά έχω ξεκινήσει να πιστεύω πως έχουν σκοπό να κάνουν μόδα την Αθεία και να κάνουν τους ανθρώπους να υποστηρίζουν πως πιστεύουν μόνο στη δύναμη του εαυτού τους ενώ πριν λίγο καιρό πίστευαν και το έδειχναν έμπρακτα.

Νομίζω πως οι Άνθρωποι που πάνε με το "ρεύμα της εποχής" είναι αυτοί που πραγματικά με φοβίζουν για το αύριο που θα έρθει.

Θεωρώ οτι οφείλουμε πρωτίστως στον εαυτό μας και έπειτα στην κοινωνία, να σεβόμαστε τις πεποιθήσεις του άλλου μα συνάμα να μη φοβάμαστε να εκφράζουμε τις δικές μας.

Θα μοιραστώ μαζί σας λοιπόν, για να κλείσω την ανάρτηση τούτη, ένα γνωμικό που πραγματικά το έχω λατρέψει και αγαπώ πολύ. Είναι το εξής:

Έχεις δει ένα δωμάτιο απ’ όπου η πίστη έχει χαθεί; Σαν γάμος απ’ όπου η αγάπη έχει χαθεί…Και υπομονή, υπομονή παντού, σαν ομίχλη.

Graham Green, 1904-1991, Βρετανός συγγραφέας

Φανταστείτε λοιπόν πόσο άδειο μπορεί να είναι αυτό το δωμάτιο και πόσο κενός να νιώθει ο άνθρωπος που του ανήκει ή που έζησε και πιθανόν να ζει ακόμη εκεί. Και η αποπνικτική αυτή ομίχλη, τον πνίγει και τον οδηγεί στην αφάνεια.

Για μένα οι άνθρωποι που δεν σέβονται και οι άνθρωποι που φοβούνται να υπερασπίσουν τα πιστεύω τους, σε μια δημοκρατική χώρα, τόσο κενοί μπορεί να είναι και πραγματικά τους λυπάμαι. 

Δε μου αρέσει να λυπάμαι, πάντα προτιμούσα να συμπονώ, όμως τους πραγματικά κενούς τους λυπάμαι. 

Αυτά απο εμένα εκφραστικοί μου. Θα χαρώ να μάθω και τις δικές σας απόψεις. Ξέρω πως είναι ένα θέμα που απαιτεί χρόνο και ανάλυση, όμως θα χαρώ να μου δώσετε κάτι απο τη ψυχή σας. 

Να είστε όλοι καλά! Καλημέρα σε όλους! 

Σχόλια

  1. Μεγάλο θέμα ανοίγεις Κική μου. Οι άνθρωποι μπορούν πολύ εύκολα να περάσουν από τη μία άκρη του δρόμου στην άλλη. Εννοώ πως, ενώ λένε ότι "πιστεύουν", δε συμμετέχουν σε κανένα μυστήριο της εκκλησίας μας, και με τη λέξη εκκλησία εννοώ την ίδια τη σημασία "συνάθροιση", "συγκέντρωση" και όχι παπάδες και ό,τι άλλο νομίζουν. Αυτοί οι άνθρωποι μάλιστα, όταν δουν κάποιον που πιστεύει και το υπερασπίζεται έμπρακτα στη ζωή του, τον χαρακτηρίζουν "στενόμυαλο" και "κολλημένο", ενώ οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται "προοδευτικοί" και "ανοιχτόμυαλοι". Δεν τα λέω μόνη μου αυτά, τα λέω έχοντας δει πολλές ανάλογες περιπτώσεις μέχρι τώρα.
    Επομένως, μια λογική αντίδραση είναι κάποιος να κρύψει τις πεποιθήσεις του για να μην του κολλήσουν καμιά ταμπέλα. Δε λέω ότι είναι σωστό, λέω όμως πως είναι μια ανθρώπινη λογική αντίδραση.
    Προσωπικά είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν και το στηρίζω αυτό στη ζωή μου και δεν έχω κανένα κόμπλεξ για να το αποκρύψω. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει όπου θέλει, αρκεί να μην ενοχλεί τους άλλους και να μην τους χαρακτηρίζει, γιατί είναι και αυτό μια μορφή ρατσισμού και bullying.
    Θα έπρεπε να γράψω πολλά ακόμα, γιατί το θέμα αυτό είναι τεράστιο, αλλά θα αρκεστώ σε αυτά γιατί πιστεύω ότι έπιασες την ουσία του σχολίου μου.
    Καλή σου μέρα Κικίτσα μου!! Φιλάκια πολλά πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μπραβο που παιρνεις πισω την αγαπη που δειχνεις και που τολμησες πρωτ εσυ να πιστεψεις σε εσενα και να μας δειξεις την δουλεια σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό μήνα να χεις Κική μου κι από δω!! Ναι όπως τα λες κιόλας. Μεγάλη κουβέντα άνοιξες και σίγουρα δεν τελειώνει..
    Συνήθως αυτός που δεν σέβεται τους άλλους δεν αντιλαμβάνεται ότι πρωτίστως δεν σέβεται τον εαυτό του..
    Οσο για τους ανθώπους που δεν στηρίζουν τις επιλογές τους, ας βρουν από μόνοι τους το γιατί..Αλλοι από συμφέρουν , από φόβο, από ανασφάλεια.. Ο καθένας όπως στρώνει Κική. Προσωπικά πια έχω βαρεθεί να δικαιολογώ τους πάντες και ν αψάχνω τρίτες και τέταρτες αναγνώσεις πίσω από τα νοήματά τους.. Δεν ασχολούνται, δεν ασχολούμαι κι ο καθένας όπως επιλέξει πορεύεται.. Γενικά μιλώντας..
    Αχ, άσχετο, αλλά δεν το νιώθω το πρώτο απόφθεγμα της συγγραφέως.. Μόνο ηρεμία και γαλήνη δεν νιώθω γράφοντας!!! Κι ας μην είμαι συγγραφέας!! :))))
    Φιλάκια Κική μου και όσο μπορείς να σαι αληθινή στον εαυτό σου και τα θέλω του!! Μόνο κερδισμένη θα βγεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την προσοχή μας και την εκτίμησή μας την έχεις Κική, το ξέρεις. Το ότι προσφέρεις απλόχερα αγάπη είναι ένα συναίσθημα που προσφέρει ευλογία και σε γεμίζει. Καλή συνέχεια να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ σημαντικό μα και ευρύ το θέμα "πίστη" Κική! Πόσο δίκιο έχεις να φοβάσαι τους ανθρώπους που πάνε με το ρεύμα γιατί αυτό το ρεύμα αλλάζει κι αυτοί δεν έχουν τίποτα σταθερό μα κι εσύ, νομίζω, δεν μπορείς να στηριχθείς πάνω τους και να τους πιστέψεις!
    Θεωρώ πώς η Πίστη δεν έχει σχέση με την Εκκλησία κι αυτό γιατί είναι κάτι δικό σου, πολύ βαθύ.
    Όσο για τους ανθρώπους που δεν σέβονται τη γνώμη των άλλων πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα αδύναμοι να υποστηρίξουν με επιχειρήματα τη δική τους και γι αυτό αντιδρούν έτσι... τί να πει κανείς... σε μια κοινωνία όλοι υπάρχουν!!!
    Προσωπικά υποστηρίζω την άποψή μου αλλά ταυτόχρονα δέχομαι αυτό που οι άλλοι σκέφτονται αν και υπάρχουν φορές που οι απόψεις τους είναι "προβληματικές" για μια καλύτερη κοινωνία... αλλά έτσι είναι... απλά το δέχομαι!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι πιστεύω και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω. Και όπως λες έχουν κάνει την αθεϊα μόδα. Με αφήνει παντελώς αδιάφορη αν και τους λυπάμαι όλους αυτούς τους ''μοντέρνους''.
    Μεγάλο το θέμα. Πιστεύω στον άνθρωπο και στις δυνατότητές του αλλά πολλές φορές απογοητεύομαι γιατί οι άνθρωποι μπορούν και πληγώνουν πολύ.
    Η θρησκοληψία είναι αυτή που με φοβίζει. Αυτοί που πραγματικά λένε ότι πιστεύουν αλλά στην ουσία είναι υποκριτές.
    Σεβασμός στον διπλανό σου σημαίνει σεβασμό στον εαυτό σου. Και κάτι που έμαθα από μικρή το κρατώ σαν φυλαχτό: ''Ποτέ μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν''!!!!
    Φιλάκια πολλά ψυχή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όλα ξεκινούν από το σεβασμό στον εαυτό μας Κική μου. Αν έχεις μάθει να σέβεσαι ον εαυτό σου, θα σέβεσαι και τους άλλους.
    Σε όλα. Ακόμα και στην πίστη , στις πεποιθήσεις ακόμα κι αν δεν συμφωνείς. Αρχή που ξεπήδησε από το διαφωτισμό να σέβομαι ακόμα και τη διαφωνία του άλλου, προσπαθώ να την υπηρετώ. Θλίβομαι γιατί εκεί έξω δεν συμβαίνει το ίδιο. Αλλά όλα ξεκινούν από μας οπότε.... αυτοσεβασμός !

    Φιλάκια πολλά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μεγάλο θέμα η πίστη που υπάρχουν τόσα και τόσα που μπορείς να πεις. Αλλά βασικό είναι πάνω απ'όλα να αγαπάμε τον εαυτό μας και στη συνέχεια τους άλλους γύρω μας. Γιατί αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου τότε βγαίνουν στην επιφάνεια περίεργες συμπεριφορές προς τους άλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να