Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΡΑΤΩ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΑΛΛΟΝ.... ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΓΕΡΙΚΑ ΤΕΛΩΝΙΑ.



Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.

Στο άλλο χέρι
κρατώ πέτρα.
Με χάρη και έπαρση.Υπόνοια καμιά
ότι προειδοποιούμαι για αλλοιώσεις,
προγεύομαι άμυνες.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε άγνοια κάποτε.

Χαμογελώ.
Η καμπύλη του χαμόγελου,
το κοίλο αυτής της διαθέσεως,
μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,
έτοιμο.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Και προδιάθεση νίκης.

Το βλέμμα βυθισμένο
στο προπατορικό αμάρτημα:
τον απαγορευμένο καρπό
της προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασε πίστη κάποτε.

Η σκιά μου, παιχνίδι του ήλιου μόνο.
Φοράει στολή δισταγμού.
Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι
σύντροφός μου ή καταδότης.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
πέρασ' επάρκεια κάποτε.

Συ δε φαίνεσαι.
Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,
για να 'χω σταθεί στην άκρη του
κρατώντας λουλούδι
και χαμογελώντας,
θα πει πως όπου να 'ναι έρχεσαι.
Φαίνετ' απ' τη ζωή μου
ζωή πέρασε κάποτε.

Φωτογραφία 1948, Κική Δημουλά
Από τη συλλογή "Το λίγο του κόσμου" (1971)

Τι ωραίο ποίημα είναι αυτό;
Πόσο άρτια ταιριάζει με την εικόνα που μοιράζομαι μαζί σας σήμερα.
Κι απο ένα μέρος μάλιστα ιδιαίτερο, το οποίο οι γυναίκες δε μπορούμε να διαβούμε, μπορούμε όμως να δούμε απο φωτογραφίες και εγώ σήμερα, δανείστηκα δύο για να τις μοιραστώ μαζί σας, από τον καλό μου φίλο, Νίκος Μουσαβερές, που πρόσφατα βρέθηκε εκεί.
.


Πολλά γέρικα τελώνια τραβάνε με τα δυο τους τα χέρια το σκοινί της Καμπάνας. Και το μπρούτζινο τέρας, αφού έτριξε πάνω στους αρμούς του, βρόντηξε τόσο δυνατά, που όλοι ανοίξανε τα στόματα και βουλλώσανε τ’ αυτιά τους.

Μες το δροσάνεμο,
που αναγαλλιάζω
κι ο νους βυθίζεται

σε χάος γαλάζο,
ανθρώποι, αφήστε με
να ξεχαστώ
φωτοπερίχυτη,
στόμα κλειστό.

Ποιο χέρι απλώθηκε
να με σπαράξει,
-απ’ το χρυσόνειρο
στην μαύρη πράξη!
Ο πρώτος ήχος μου
πρώτη πληγή
με τραβάς, αίμα μου,
ξανά στη Γη.

Ω σεις χαμόσυρτα,
λέρα σκουλήκια,
η άλαμπη ζήση σας
ζήση ναι δίκια.
Μια τρύπα ο κόσμος σας
και μέσα κει
ο Χάρος λύτρωση
κι ώρα γλυκή!

Δεν είναι κέντρισμα
να σας κουνήσει,
κορμιά, που η άλυσσο
τα χει τσακίσει.
Σκέψη, ποιος άνεμος
θάν’ αξιωθεί
να σ’ ανατάραζε,
σκότος βαθή;

Πίσω απ’ τα λόγια μου,
πικρά φαρμάκι,
τι κόσμοι απέραντοι,
βυθοί λουλάκι!
Μάτι δε βρίσκεται
να θαμπωθεί
κι αφτί δε βρίσκεται
να λιγωθεί!

Να ταν να ξήλωνεν
απ’ την καρδιά μου
Μοίρα καλόβολη
τ’ άγρια καρφιά μου
και να με σήκωνε
μ’ άξιο φτερό
σκέψη, που μέστωσε
με τον καιρό.

Πάνω από θάλασσες,
πάνω από χώρες,
με τους καλόκαιρους
και με τις μπόρες
να με κατέβαζεν
αγαλινά,
όπου τ’ ανθρώπινο
πλήθος πονά.

Σε μίνες φόνισσες
μπουχές καζέρνες,
λιμάνια ολόκαπνα,
βοερές ταβέρνες,
σπιτάλια σκοτεινά
και φυλακές,
μπορντέλ’ ακάθαρτα
και προσευκές.

Στα στήθη να μπαινα
σαν την ανέσα,
σφυγμός βαθύριζος
στις φλέβες μέσα,
στο νου σαν άστραμα
και στην ψυχή,
ν’ αχούσ’ αδιάκοπα
τη διδαχή:

«Όλα τελειώνουνε
κι όλα περνάνε,
ιδέες βασίλισσες
κακογερνάνε,
στις νέες ανάγκες σου
-κόπος βαρής!-
σκοπούς αλάθεφτους
κοίτα να βρεις.»

«Αν είν’ η σκέψη σου
πριν από σένα,
δεν είναι απόκομμα
θεού και γέννα:
τη σκλάβα σκέψη σου;
σκλάβα δετή,
σου τήνε πλάσανε
οι Δυνατοί.»

«Φτωχέ, σου μάραναν
κόποι και πόνοι
τη θέληση άβουλη,
πιωμένη αφιόνι!
Αν είν’ ο λάκκος σου
πολύ βαθής,
χρέος με τα χέρια σου
να σηκωθείς».

«Τ’ άσκημα χέρια σου,
των όλω αιτία,
βαστάνε μάργελη
την Πολιτεία.
Βγαίνει απ’ τα χέρια σου
κάθ’ αγαθό,
του ωραίου περίθετο
το χρυσανθό».

Σφίξε τα χέρια σου,
για σένα κράτει
τ’ άμοιαστον έργο σου,
την Πλάση ακράτη
κι όλο ανεβαίνοντας
προς τη Χαρά,
μέσα σου θά νοιωθες
αστρών σπορά!»

Κι όπου σε σφάζουνε
δεμένον πίσου,
να βρόνταα άξαφνα
σεισμός αβύσσου,
χίλια αστροπέλεκα:
«Δεν είναι μπρος,
ειν’ από πίσω σου
χρόνια ο οχτρός!»

Κανένας δεν κατάλαβε τι έλεγε η Καμπάνα. Γιατί καθένας άκουγε τη δική του σκέψη. Κ' ύστερα γυρίσανε όλοι στα σπίτια τους με την φανφάρα, που έπαιζε χαρούμενα κομμάτια. Εκεί στο σπίτι τους ανάμενε ζεστό φαγί και ζεστή αγκαλιά. Κ' είτανε όλοι τους βαθιά περήφανοι με την ιδέα, πως έχουνε την πιο κ α ι ν ο ύ ρ ι α και την πιο μ ε γ ά λ η Καμπάνα σ' όλη τη Γης.

Η Καμπάνα, Κώστας Βάρναλης
από την ποιητική σύνθεση ΣΚΛΑΒΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ (ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ - Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΗΤΟΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ) όπως εκδόθηκε στα 1927 από τις εκδόσεις «ΣΤΟΧΑΣΤΗ».


 
Εντάξει.... τι να λέμε τώρα..... δεν έχω λόγια για να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτή η φωτογραφία.... κι ακόμη πιο δύσκολο κάνει το έργο της επεξήγησης όταν προστίθονται σε αυτή, οι στίχοι ένος αγαπημένου ποιητή, του Κώστα Βάρναλη.

Δεν υπάρχουν λόγια, απολαύστε και αισθανθείτε θα πω μόνο και ελπίζω να το κάνετε γιατί μόνο κερδισμένοι θα βγείτε από αυτό.

Ευχαριστώ καλέ μου φίλε, Νίκος Μουσαβερές για την εμπιστοσύνη των φωτογραφιών σου.
Ελπίζω να σου αρέσουν τα αποσπάσματα. Προσπάθησα να τα συνδυάσω με τον καλύτερο για εμένα τρόπο. Γενικότερα ελπίζω να αρέσουν σε όλους σας και να τα ευχαριστηθείτε.
Για όσους θέλουν να επισκεφτούν τα ιστολόγια του φίλου Νίκου, σας τα έχω όλα εδώ:
http://epanastasikalosinis.blogspot.gr/

Αυτά για την ώρα εκφραστικοί μου.
Καλή συνέχεια στη μέρα σας. Να είστε πάντα καλά.

Σχόλια

  1. Ταξίδι με εικόνες, με λόγια, με μεγάλους ποιητές (μα κυρίως με αγαπημένους διαδικτυακούς φίλους!)
    "Φαίνεται από τη ζωή μου
    ζωή πέρασε κάποτε"!!!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠΙΑΣΕ Τ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΦΤΟ............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλη-ε..ευπρέπεια , δημοκρατική συνείδηση, είσαι οικειοθελώς εδώ..κανείς δεν σε έβαλε με το ζόρι στο μπλοκόσπιτο αυτό, όταν ένα μέρος δεν μας πρεσβεύει δεν το κοροϊδεύουμε, ούτε το κρίνουμε απλά αποχωρούμε με..ευπρέπεια..

      Διαγραφή
  3. Όμορφη τρυφερή ανάρτηση όπως πάντα, ευχαριστούμε για το κόπο που κάνεις Κική μου να μας δείξεις τις τρυφερές πλευρές τις ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Κικίτσα μου!!!
    Όμορφος ο συνδυασμός των φωτο με στίχους μεγάλων ποιητών μας!!!
    Κι όλη αυτή η δημοσίευση αγγίζει επίσης την τελειότητα, όταν τα συναισθήματα που εκπέμπει αναβλύζουν μέσα απ' την ψυχή μας!!!
    Για μια ακόμα φορά σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου φίλη!!!
    Να 'σαι πάντα καλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σπουδαίοι ποιητές
    μεγάλα λόγια!!!

    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κική μου καλησπέρα. Η Κική Δημουλά εξαίρετη καμία αντίρρηση. Μα έχω, με κάθε σεβασμό, μια ένσταση. Η Αντιπαραβολή της με την "Καμπάνα" του Βάρναλη καταβαραθρώνει τον δεύτερο. Και δεν εννοώ ότι έχεις τέτοια πρόθεση αλοίμονο.
    Απλά "Η Καμπάνα" και οι "Σκλάβοι Πολιορκημένοι" είναι έργα ενός Ποιητή που ουδέποτε έκρυψε την Κομμουνιστική του ταυτότητα, κάθε άλλο. Και ουδέποτε θεώρησε εαυτόν "ουδέτερο" στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.
    Έτσι ενέταξε απόλυτα τα γραπτά του και τη δημιουργία του στον αγώνα των σκλάβων και των κολασμένων τούτης της Γης.
    Οι Φωτογραφίες είναι πολύ όμορφες απλά θα πρότεινα τα δύο ποιήματα να ανέβουν ξεχωριστά με κάτι διαφορετικό μεταξύ τους.
    Την καλησπέρα μου καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτές οι φώτο σου είναι υπέροχες! Και η επιλογή των ποιημάτων σου πάντα εξαιρετική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα μου επιτρέψεις αγαπητή μου Κική να συμφωνήσω με τον εκλεκτό Giannis Pit στα όσα λέει σχετικά με τον Βάρναλη.
    Μια τέτοια φυσιογνωμία των ελληνικών γραμμάτων άξιζε μια ξεχωριστή ανάρτηση χωρίς αυτό να μειώνει την μεγάλη Κική Δημουλά.
    Νάσαι καλά καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να