Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟΣΠΙΤΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΙΣΚΟΠΕΙΟ.


Εντάξει, είμαι αδικαιολόγητη, το ξέρω.
Εγκατάλειψη του μπλακακίου μου, για λίγο θέλω να πιστεύω.

Επιστροφή σήμερα για να κλείσω τον κύκλο του ταξιδιού μας στη Σύρο με την αγαπημένη μου Γιάννα και να επανέλθω σιγά σιγά στην  μπλοκογειτονιά. Θα περάσω απο τα στενά σας σύντομα να δω αν είστε όπως σας άφησα. 

Έχουμε και λέμε, μία υπενθύμιση:

Ταξιδέψαμε στην όμορφη Σύρο, ακολουθώντας τις εξής διαδρομές:


Και σήμερα, τελειώνουμε την βόλτα αυτή με την εξής φωτογραφία που κράτησα για τους λόγους που θα καταλάβετε παρακάτω:

"Τα Λάφυρα της Ψυχής μου" στο Κοκκινόσπιτο στην περιοχή Πισκοπειό. 






Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι που θέλουν το οίκημα στοιχειωμένο αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό το σπίτι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Μ. Καραγάτση (πραγματικό όνομα Δημήτρης Pοδόπουλος) για να γράψει τη "Μεγάλη Χίμαιρα". 

Μου έγραψε η Γιάννα και εγώ της απάντησα: 






Μα καλά, είσαι σοβαρή τώρα; Μου πήγες τα Λάφυρα σε στοιχειωμένο οίκημα; χαχαχαχαχα Joanna Siros Eίσαι απίθανη! Το ξέρεις ή να στο (ξανα)πω; Σε ευχαριστώ πολύ για όλα Συριανό κορίτσι. Απο τα στοιχειωμένα απ' έξω και απο μακριά. Ή μήπως την επόμενη φορά να έρθω να μπούμε και μέσα;


Και έψαξα και βρήκα τα εξής:
 
Το ΕπισκοπείοΠισκοπειό) είναι οικισμός της Σύρου. Είναι χτισμένο στις πλαγιές ενός πευκόφυτου λόφου και είναι μία από τις πλουσιότερες πηγές πράσινου του νησιού. Βρίσκεται περίπου στο κέντρο της Σύρου και απέχει 4,5 χιλιόμετρα από την Ερμούπολη. Είναι έτσι ο πιο κοντινός παραθεριστικός οικισμός στην πρωτεύουσα.

Κοντά στο Επισκοπείο βρίσκονται τα ερείπια της οικοδομής που άλλοτε χρησιμοποιούταν ως κατοικία του καθολικού επισκόπου. Αυτή η οικοδομή του 15ου αιώνα έδωσε και το όνομά της στον οικισμό.
Υπήρξε το πρώτο αγαπημένο θέρετρο των πλούσιων Συριανών εμπόρων μετα τη δημιουργία της Ερμούπολης το 1830, οι οποίοι έχτισαν το 19ο αιώνα εντυπωσιακές και επιβλητικές επαύλεις με καταπράσινους κήπους. Ο δρόμος για τον οικισμό περνάει από το λόφο Σκληπί, όπου βρίσκεται το κτήμα και η έπαυλη "Αυροφίλητον" του ιατρού Ιωάννη Φουστάνου (πρώην Φθισιατρείο). Σήμερα κυριαρχεί η εγκατάλειψη και οι περισσότερες επαύλεις είναι ερειπωμένες.


Ο θρύλος του κόκκινου σπιτιού

Το κόκκινο σπίτι ή «κοκκινόσπιτο», όπως είναι γνωστό στους κατοίκους του νησιού, είναι ένα ερειπωμένο διώροφο αρχοντικό στην περιοχή του Επισκοπείου. Θεωρείται από πολλούς ως στοιχειωμένο και αμαρτωλό σπίτι και λέγεται πως ενέπνευσε τον Μ. Καραγάτση να γράψει το μυθιστόρημα "Η Μεγάλη Χίμαιρα" (1953). Το σπίτι εξωτερικά είναι βαμμένο στην ίδια απόχρωση του αίματος και κάπως έτσι πήρε το συγκεκριμένο όνομα.[1]
Σύμφωνα με τον θρύλο, η Μαρίνα Μπαρέ, μία νεαρή γαλλίδα παντρεμένη με τον Συριανό καπετάνιο Γιάννη Ρεϊζή, βρήκε παρηγοριά στην αγκαλιά του κουνιάδου της, Μηνά, αφού δεν μπορούσε να αντέξει τη μοναξιά της. Τη μοιραία νύχτα, χάνει τη μικρή Αννούλα (κόρη που έχει αποκτήσει με τον Γιάννη) από πνευμονία, ενώ παράλληλα μένει έγκυος από τον Μηνά. Η πεθερά της, που τους έχει πιάσει στο κρεβάτι της αμαρτίας, διώχνει τον Μηνά από το σπίτι μετά την κηδεία της εγγονής της και εκείνος αυτοκτονεί. Ο Γιάννης ενημερώνεται για όσα έχουν συμβεί ενώ βρίσκεται ήδη στο ταξίδι του γυρισμού. Όλα αυτά ωθούν τη Μαρίνα στην αυτοκτονία, στοιχειώνοντας με τη φασματική παρουσία της το σπίτι, το οποίο από τότε παραμένει έρημο αφού δεν βρέθηκαν ποτέ νόμιμοι κληρονόμοι.
Παλαιότερα υπήρχε η εντύπωση ότι τα βράδια ακούγονταν οι λυγμοί της Ρεΐζη, οι φωνές της Μαρίνας και τα γέλια του μικρού κοριτσιού. Πολλοί πιστεύουν ότι το σπίτι εξακολουθεί να έχει κακή ενέργεια και υποστηρίζουν πως όποιος τάραξε την ησυχία του ή τόλμησε να μετακινήσει έπιπλα και αντικείμενα, βρήκε τραγικό θάνατο κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Έτσι, δημιουργήθηκε στο νησί ο μύθος του στοιχειωμένου κόκκινου σπιτιού. Κατά άλλους, όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και ότι ο χώρος ήταν απλά ένας τόπος συνάντησης χαρτοπαιχτών και παράνομων ζευγαριών, τους οποίους διασκέδαζε να τρομοκρατεί ένας κάτοικος με ελαφρά νοητική στέρηση.[2]


Και θα κλείσω με απόσπασμα από το βιβλίο αυτό:


Τον κοιτάει. Είναι νέος - πολύ νέος για καπετάνιος - ως τριάντα χρόνων. Όμορφος άντρας, με κορμί αρμονικό και πρόσωπο αδρό μα γλυκό, όπου γυαλίζουν δυο μάτια χρυσαφιά, χαμογελαστά και εξυπνότατα. «Ένας Έλληνας. Έτσι πάντα φανταζόμουν τους Έλληνες. Πρέπει να του μιλήσω ελληνικά».
Ναουκλερέ καλέ καγκατέ, Χαϊρέ! Ο καπετάνιος σαστίζει.
- Παρντόν, μαμζέλ. Δεν καταλαβαίνω τι λέτε. Μιλώ γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά...
- Πώς! Ελληνικά δεν ξέρετε;
- Διάβολε! Είμαι Έλληνας.
- Η φράση που σας είπα είναι ελληνική. Αρχαία ελληνική.
- Δεν αποκλείεται. Αλλά...
- Τι εννοείτε; Σας βεβαιώνω ότι γνωρίζω πολύ καλά τη γλώσσα των προγόνων σας.
- Εγώ ομολογώ πως δεν είμαι τόσο δυνατός στη γλώσσα των προγόνων μου. Έχετε την καλοσύνη να ξαναπείτε τη φράση;
- Ευχαρίστως. Ναουκλερέ καλέ καγκατέ, Χαϊρέ!
Ο καπετάνιος αναστενάζει, πολύ στενοχωρημένος. Βγάζει από την τσέπη του ένα 
σημειωματάριο και ένα μολύβι.
- Παρακαλώ, δεν την γράφετε εδώ; Άμα την δω γραμμένη, ίσως την καταλάβω...
Με χέρι νευρικό, γράφει τη φράση. Ο καπετάνιος τη διαβάζει, και ξεσπάει σε γέλιο ομηρικό.

Ναύκληρε καλέ καγαθέ, χαίρε! Έτσι προφέρεται, κι όχι όπως το είπατε.
- Μιλώ με την ερασμιακή προφορά. Η δική σας, καθώς βλέπω, είναι εντελώς αλλιώτικη.
Είναι η σωστή. Μου την εξήγησε ο μικρός αδερφός μου, ένας νέος με μεγάλη μόρφωση. Το αποδείχνει, λέει, η μετρική, η προσωδία... Απόμειναν σιωπηλοί. Κοιτάζονταν και χαμογελούσαν. Κι η Μαρίνα είπε:
- Με συγχωρείτε που σας ενοχλώ, μα δεν έτυχε ποτέ να γνωρίσω Έλληνες. Είδα, λοιπόν, το πλοίο σας, το «Ιμαϊρά»...
- Πώς είπατε; Ιμαϊρά;
- Βεβαίως. Έτσι δε λέγεται το πλοίο σας;
Όχι, δεσποινίς. Λέγεται Χίμαιρα. Χίμαιρα.
  
                                                


Απόσπασμα από την Μεγάλη Χίμαιρα του Μ. Καραγάτση (σελ. 36-37)
Γιατί έτσι έπρεπε. :)
Γιάννα μου, Συριανή μου, ευχαριστώ για όλα! Την αγάπη μου και τα φιλιά μου!

Μία όμορφη μέρα σε όλους!  <3

Σχόλια

  1. Καλό φθινόπωρο Κική μου

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άντε μπράβο... έτσι να επανέλθουμε σιγά σιγά :)
    Φιλώ σε <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τρελαίνομαι για κάτι τέτοιους θρύλους.
    Καλό Φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλώς όρισες πάλι Κική μου. Καλό Σεπτέμβρη να έχεις κορίτσι μου. Συνεχίζουμε παρέα τη βόλτα σου την όμορφη μαζί με τα έργα σου. Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Άντε..επιτέλους βρήκες το δρόμο για το μπλοκόσπιτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώς ήρθες Κικουλη μου!! Πολύ ωραία η ανάρτησή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μου αρέσει!!! Καλώς ήρθες και πάλι και καλό φθινόπωρο!!!
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να