Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΛΕΥΘέΡΙΑ ΠΟΡΕΙΑ - Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ.






Θέλω να φωνάξω μα δε βγαίνει φωνή.
Θέλω να κλάψω μα δεν κυλάει δάκρυ.
Θέλω να μιλήσω μα δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη.
Θέλω να πω όσα δε τόλμησα ποτέ μου μα τα κλειδώνω στο μαύρο σεντούκι της ψυχής μου!

Προσπαθώ να περπατήσω μα μένω κολλημένη, στάσιμη στον συνήθη Εαυτό μου.
Προσπαθώ να κουνήσω τα δάχτυλα μα σαν αντικείμενα κέρινου ομοιώματος μένουν εκεί άπραγα να στολίζουν την επιφανειακή μου βιτρίνα.

Νιώθω τη βαριά ανάσα μου μα δεν ακούω τον χτύπο της καρδιάς μου.
Ακούω ήχους από γύρω μου μα δεν αισθάνομαι τον κόσμο που δραστηριοποιούμαι.
Είναι σα να είμαι άνθρωπος αλλά και σα να μην είναι κιόλας!
Σα να έχω σάρκα με οστά μα σα να μην έχω εγκέφαλο και νεύρα για να κινήσω το σώμα μου.

Δεν είναι πως νιώθω ρομπότ! Είναι που οι άλλοι με ανάγκασαν να γίνω! Κι εγώ απλώς υπάκουσα!

Κι όχι πως τους χρεώνω τα λάθη μου! Τους πιστώνω όμως την ώθησή μου σε αυτά!

Είμαι άνθρωπος;
Δεν είμαι;

Είμαι μια φιγούρα;
Μια μαριονέτα;
Ένα ριγμένο κουτάλι στον ωκεανό;

Είμαι ένα τίποτα;
Είμαι τα πάντα, όλα;
Είμαι ο αληθινός μου εαυτός;
Ή μήπως το ορόσημο κάποιου άλλου;

Είμαι;
Αισθάνομαι;
Ζω;
Αναρωτιέμαι;

Γιατί αναρωτιέμαι!

Ο ζωντανός οργανισμός ρωτάει;
Απαντάει;
Αναλώνεται;
Ελπίζει;
Ορίζει;
Γεννά;
Αγαπά;

Ένα είναι σίγουρο!
Αισθάνεται!

Κι εγώ αισθάνομαι!
Καταπλακωμένη από χιλιάδες μίτους Αριάδνης μπορώ ακόμη να αισθάνομαι.

Ψάχνω, ψάχνω το λαβύρινθο τον ψάχνω, θα είναι ψέμα αν δε το παραδεχτώ, όμως ξέρω!

Ξέρω πως για κάθε είσοδο υπάρχει και μία έξοδος. Η ίδια είσοδος μπορεί να είναι και έξοδος!

Χάθηκα κάπου στους ανόητους διαδρόμους του απέραντου λαβυρίνθου που δε θυμάμαι αν εγώ ή κάποιοι άλλοι με τοποθέτησαν, μα ομολογώ πως θα βρω την άκρη!


Μπορώ να βρω την άκρη ακόμη κι αν το φανάρι που κρατώ στο χέρι μου σβήσει! Ακόμη κι αν ο μικροσκοπικός μου φακός χαλάσει. Ακόμη κι αν οι δαυλοί που φέγγουν σε ορισμένα, επικίνδυνα σημεία πάψουν να τρεμοπαίζουν. Ακόμη κι αν απογοητευτώ και σκεφτώ να τα παρατήσω μπορώ και πάλι να βρω τον δρόμο! Την έξοδο! Την είσοδο! Τη σωστή επιλογή μου!

Μπορώ! Ακόμη κι αν μόνη μείνω σε ένα φαράγγι βαθύ, μπορώ να σκάψω με τα νύχια μου ένα νέο, ολόδικό μου πέρασμα.

Το μόνο που χρειάζεται είναι η υπομονή και η επιμονή μου! Ακόμη κι αν δεν έχω τίποτα από αυτά η θέλησή μου είναι τόσο γενναία και δυνατή που κράνος - ασπίδα φορά, απέναντι στις εκάστοτε, αδιανόητες συνθήκες!

Όσο σκοτάδι κι αν πέσει στη γη, όσο μαύρος κι άραχνος γίνει ο προσωπικός μου λαβύρινθος, όσους ταύρους – εμπόδια προσθέσει κάποιος στα χαλινάρια της ζωής μου, όσο μόνη κι αβοήθητη μ’ αφήσει, όση πίσσα κι αν ρίξει στο μαύρο πέπλο της αέναης ζωής μου, μπορώ να σου πω με σιγουριά πως Εγώ θα τα καταφέρω!

Κι αφού μπορώ εγώ να είσαι σίγουρος/σίγουρη πως μπορείς κι Εσύ, κι Εσύ, κι Εσύ!

Στη μαύρη πίσσα που σίγουρα καποια στιγμή θα βυθιστείς ή θα σε βυθίσουν οι άλλοι, δυο πράγματα χρειάζεσαι!

Αυτοσυγκέντρωση και αυτοβοήθεια! Μην περιμένεις να σε βοηθήσουν οι άλλοι αν δεν τολμήσεις να βοηθήσεις ο ίδιος τον εαυτό σου!

Μην περιμένεις να ’ρθει η στιγμή που κάποιος θα πατήσει το κουμπί του «γενικού» για να έρθει και πάλι το φως στη ζωή σου! Λάβε το λυχνάρι που έχεις στην καρδιά και δυνάμωσε τη χαμηλή του φλόγα!

Άκουσε τον χτύπο της καρδιάς και θα καταλάβεις που οδηγείσαι! Εκείνος ξέρει! Είναι της Eλευθέριας πορείας ο ξεκάθαρος οδηγός μας! Ακόμη και με κλειστά τα μάτια μπορείς να επιβιώσεις! Να οδηγηθείς στην πλήρη Ελευθερία.
Μάθε να ακούς! Μάθε να οδηγείς! Μάθε να αφουγκράζεσαι τους χτύπους της καρδιάς σου, τις δικές σου προσωπικές ανάγκες! Μάθε να μην παρερμηνεύεις, ούτε να εξηγείς, απλώς να εκτελείς τον δρόμο που η ψυχή χαράζει!

Μπορεί να μοιάζει με θρόισμα, μπορεί με γδούπο, μπορεί με δείκτη ρολογιού, μπορεί απλώς να κινείται μέσα σου, μα να ξέρεις πως είναι η καρδιά, είναι η Ζωή!

Είναι μια λάμψη που κάποιος την ξέχασε στο χθες, μα σύντομα σα βεγγαλικό στον ουρανό θα «ανθίσει»!

Και να θυμάσαι! Είναι όλη δική σου!

Την αξίζεις!

Ανάσανε!
Ανάσανε!

Γέμισε τα πνευμόνια σου με οξυγόνο!

Για κάθε λεπτό που αναπνέεις μπορείς ακόμη να πολεμάς!

Και να κερδίζεις!

_____________________________________

Εκφραστικοί, καλημέρα.
Μόλις διαβάσατε το ποίημα σε ελεύθερο στίχο  "ΕΛΕΥΘέΡΙΑ ΠΟΡΕΙΑ", της πρώτης μου ποιητικής συλλογής "Τα Λάφυρα της Ψυχής μου".

Το συγκεκριμένο ποίημα δημοσιεύστηκε πριν λίγες μέρες στο http://fractalart.gr/, στη στήλη FRACT-ALL και  χάρηκα.

Θα ήθελα μάλιστα να σας πω πως το συγκεκριμένο ποίημα είναι εκείνο που επέλεξα για την σύνδεση των δύο μου βιβλίων. 

Όπως αναφέρω και στην εικόνα, η μετάβαση αν θέλετε: "Κάθε Λάφυρο κι ένας Προσωπικός Φεγγίτης."

 
Αυτά για την ώρα εκφραστικοί μου.
Να έχετε ένα όμορφο τριήμερο.
Την αγάπη μου.

Σχόλια

  1. Καθε λαφυρο κι ενας προσωπικος φεγγιτης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική καλησπέρα. Όμορφα τα δημιουργήματά σου, πάντα έχουν κάτι ξεχωριστό να μας δώσουν. Να είσαι καλά κορίτσι μου, όμορφο βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρομπότ γινόμαστε, άμα γίνουμε δέσμιοι της έξης, και από λαβίρυνθους δεν θα απεγλωβιζόμαστε ποτέ... Εντέλει το αισθάνεσθαι είναι μια ειδοποιός ένειξη της ύπαρξης μετά το σκέπτεσθαι...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το λατρεύω όπως επίσης και τη δεύτερη ποιητική συλλογή! Αξιόλογη!
    Γλυκιά μου Κικίτσα εύχομαι τα καλύτερα να είναι μπροστά σου
    Φιλάκια πολλά και μια χαρούμενη καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ειναι αυτό που θέλουμε όλοι μας μεσα μας να είμαστε ελευθεριοι στην πολεια της ζωης Κικη μου και εσύ την απέδοσες με τις γραφή σου τελει .. το θυμαμαι τον στιχο σου... τα συγχαρητηρια μου για μια ακομα φορα για την εξελιξη σου και την πρόοδο.. να περνας χαρουμενα .. φιλακιααα!1

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να