Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ ΣΑΝ ΔΙΑΜΑΝΤΙ



«Κυριακή απόγευμα στο νησί της La Grande Jatte» 
Ζωρζ Σερά (Georges-Pierre Seurat, 1859-1891)


Κυριακή απόγευμα. Κόσμος στους δρόμους, βόλτα και χαλαρές κουβέντες, κασκόλ και μακριά παλτά να ανεμίζουν μιας και τα πρώτα κρύα του Φθινοπώρου έχουν έρθει.
Κατευθύνομαι προς τον χώρο της εκδήλωσης, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης και στο μυαλό μου γυρνάει η πρώτη προσωπική μου γνωριμία με τη συγγραφέα.
Όνειρα, πείσμα, ρομαντισμός, πάθος για τη γραφή και την έμπνευση, ανάγκη για μοίρασμα με ιδιαίτερους και ανήσυχους ανθρώπους. Αυτά ερχόταν προς το μέρος μου, μέσα από τις συνεχείς μας επικοινωνίες για ξεκινήσουμε τα βιβλία, να σχεδιάσουμε τα εξώφυλλα, να τυπώσουμε τα χαρτιά και εντέλει να δώσουμε σάρκα και οστά στις ιστορίες…

Τρία χρόνια μετά και η Κική Κωνσταντίνου ετοιμάζει ήδη το επόμενο της έργο, με τα δύο προηγούμενα να συνεχίζουν το ταξίδι τους εξαντλώντας την μία έκδοση μετά την άλλη [πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα στην Ελλάδα της κρίσης]. Μπαίνω στον χώρο της εκδήλωσης και την βλέπω να κινείται ελαφρώς αγχωμένη για να διευθετήσει τις τελευταίες λεπτομέρειες. Από κάτω το ακροατήριο την κοιτάει στα μάτια. Όπως θα μου πούνε και κάποιες αναγνώστριες της από το κοινό αργότερα, νιώθουν σα να τις χρωστάνε κάτι. Σα να κατάφερε κάποιος να εκφράσει με λόγια όλα αυτά που για καιρό ένιωθαν ή σκέπτονταν.

Η παρουσίαση ξεκινάει και η Κική παίρνει τον λόγο. Σαν έτοιμη από καιρό. Χιλιόμετρα μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα της –την Χαλκίδα– αλλά ανάμεσα σε ‘’συμπατριώτες’’ και συνοδοιπόρους. Οικείο το περιβάλλον. Ζεστή η ατμόσφαιρα.
Οι ομιλίες συνεχίζονται, οι απαγγελίες παίρνουν σειρά και ο κόσμος βυθίζεται αργά και σταθερά σε ένα μαγικό σύμπαν γεμάτο λάφυρα και φεγγίτες απ’ όπου μπαίνει φως..

Όταν μετά από κάποια ώρα η όμορφη εκδήλωση ολοκληρώνεται, η Κική χάνεται σε αγκαλιές φίλων και γνωστών, οι αναμνηστικές φωτογραφίες δίνουν και παίρνουν, ενώ από όλους ακούγεται η προτροπή ‘’να μας ξανάρθεις’’. 
Εκείνη πρέπει να φύγει άμεσα, γιατί την περιμένει το τραίνο για νότια. Επόμενη στάση, επόμενος σταθμός. Την παρατηρώ που ξεμακραίνει με την βαλίτσα, και τα βιβλία της, και τις σκέψεις και τα όνειρα της. Όλα είναι δρόμος σκέφτομαι. Ετούτη η δημιουργός έχει μεγάλον να διαβεί ακόμα. 



Αυτό θα μπορούσε να είναι μία Ιστορία ή μάλλον είναι Ιστορία και είναι αληθινή. Γιατί μπορεί η κάθε στιγμή να είναι πολύτιμη και σημαντική, όμως η διαδοχή του συναισθήματος, η ροή αν θέλετε στις επόμενες μέρες που θα ακολουθήσουν είναι πυροδότηση. Σαν ένα παλιρροιακό κύμα, με θετικές εξελίξεις αυτή τη φορά. Παίρνω μαζί μου και κάθε θετικό, μνήμες, ανθρώπους και το κυριότερο νέες Ιστορίες.

Σκέψεις, εικόνες στιγμές από την βιβλιοπαρουσίαση στη Θεσσαλονίκη στο Social Art από τον υπεύθυνο του βιβλιοπωλείου Αρχέτυπο και της δημιουργικής ομάδας του mystory.gr που εκδόθηκαν τα δύο πρώτα βιβλία, Xρήστο Ελμάζη. 

Θέλω να πω σε αυτό το σημείο πως ενώ είχα πάει σε άλλον εκδοτικό για την έκδοση του νέου βιβλίου και αυτό ήδη το γνώριζε, ο Χρήστος, ήταν εκεί για να με στηρίξει με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο και όπως βλέπετε κι εσείς, το δείχνει με πολλούς τρόπους. Αυτό κάτι δείχνει λοιπόν και σίγουρα είναι υπέρ τιμητικό για εκείνον και την ομάδα του και σίγουρα για εμένα. Δεν ήταν απλώς μια συνεργασία αλλά μια παραγωγή για κάτι που και οι δύο πλευρές αγαπάμε. Νομίζω πως αυτό πρέπει να κάνει ο κάθε άνθρωπος που αγαπά τον πολιτισμό και την τέχνη, να εύχεται και όχι να αδιαφορεί. Λένε πως η τέχνη ενώνει, μα στην ουσία, τις περισσότερες (ίσως) φορές, αδιαφορεί και διχάζει. Παντού, κάθε "ένομο" συμφέρον, να περιμένει πάντα κάτι απο εσένα για να κάνει τι; Το αυτονόητο, όταν απο επιλογή θα έπρεπε ήδη να σε στηρίζει. Θεωρώ λοιπόν πως κάθε "φωτεινή" στιγμή πρέπει να τη διαδίδουμε και να τη μοιραζόμαστε. Ξέρετε, πριν  μπω (ας πούμε, μιας κι ακόμη δεν είμαι σε θέση να το λέω) σε αυτό το χώρο,  τα έβλεπα όλα πολύ ρόδινα και ρομαντικά, δεν είναι έτσι όμως, πολύ "στρας" και σοβαροφάνεια για το τίποτα και οι πλευρές όσων θα πρέπει να δυσαρεστήσεις ή εναντιωθείς, πολλές, μαζί και του ίδιου σου το εαυτού κι αυτό είναι η πιο μεγάλη μάχη. Όμως κάποια άλλη στιγμή αυτά, για την ώρα, μόνο "φεγγίτες" και θύμησες από την όμορφη εκδήλωσή μας στην καρδιά της Θεσσαλονίκης.


Kαι έχω πολλούς "φεγγίτες" που δεν προδίδω εγώ:



" Με πολλή ειλικρίνεια θέλω να εμπιστευθώ στους αναγνώστες μας, ότι η πρώτη φορά που παρευρέθηκα σε παρουσίαση βιβλίου, ήταν στης Κικής Κωνσταντίνου. Ηταν μια πραγματική ευκαιρία και για εμένα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Η δυνατότητα να μοιράζομαι συναισθήματα και σκέψεις με άλλους συνοδοιπόρους και λάτρεις της λογοτεχνίας και της ποίησης ήταν πέραν των προσδοκιών μου. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω την Κική Κωνσταντίνου διότι εμπιστεύτηκε τον χώρο του Social Art και άγγιξε με την συγγραφή της, τις καρδιές μας, μιλώντας στο εγώ του καθενός προσωπικά και με την αγάπη της προσωπικότητας της, τον άνθρωπο μας. Την ευχαριστώ ως αντιπρόεδρος του συλλόγου για την ιδιαίτερη τιμή που μας έκανε καθώς και όλους τους παρευρισκομένους που μας τίμησαν με την ευγενική τους παρουσία. Επίσης, ευχαριστώ την Κική για την τιμή και χαρά, να μας προσφέρει και τα δύο της βιβλία, για τα ράφια της δανειστικής μας βιβλιοθήκης. Αυτό θαρρώ πως λέει πολλά."


Ελένη Μελετίδου, Αντιπρόεδρος του Social Art





"Ήτανε μια υπέροχη εμπειρία το ότι επισκέφθηκε η Κική Κωνσταντίνου το χώρο μας στο socialart. Το ήθελα πάρα πολύ καιρό να τη γνωρίσω από κοντά, να μας έρθει στην όμορφη πόλη μας,  να μου μιλήσει για τα βιβλία της, να διαβάσω τους στίχους της, να τα πιάσω και να την πιάσω στα χέρια μου. Ένιωσα πολύ περήφανη που είχα την δυνατότητα να την καλωσορίσω στη Θεσσαλονίκη μαζί με την Ελένη Μελετίδου"

Πετρούλα Μητακίδου, Γραμματέας του Social Art και Δασκάλα Ντεκουπάζ και Πηλού


Θυμάμαι σαν χθες την στιγμή που έλαβα μήνυμα στο φεισμπουκ από μια γλυκιά γυναίκα που δεν είχα μιλήσει ποτέ, μόνο σε λαικ την είχα δει παρούσα, να μου γράφει "Τα Λάφυρα πότε θα έρθουν στην Θεσσαλονίκη;" και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Όταν την συνάντησα από κοντά, μου λέει "Από την πρώτη στιγμή που σε είδα στο φεισμπουκ και άρχισα να βλέπω τα βιβλία σου και να διαβάζω τα αποσπάσματά σου, είπα μέσα μου, εγώ αυτή θα τη φέρω στη Θεσσαλονίκη και να που τα κατάφερα.", αμέσως μετά το πιο πλατύ χαμόγελο και κατευθείαν χώθηκα στην αγκαλιά της. Γιατί εγώ τέτοιους ανθρώπους θέλω, γνήσιους και αυθεντικούς. Να με βοηθούν χωρίς κανέναν σκοπό, μόνο από αγάπη. 



"'ΤΗΝ ΚΙΚH ΚΩΝΣΤΑΝΤIΝΟΥ ΤΗΝ "ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ" ΜEΣΑ ΑΠO ΤΟ Σ ΣΤIΧΟΥΣ ΤΗΣ .... ΠΟΥ ΜΕ EΝΑΝ ΜΑΓΙΚO ΤΡOΠΟ "ΈΦΤΑΣΕ " ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜH ΠΟΥ EΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΕΚΕIΝΟ ΤΟ "ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ" ... .ΠΟΥ ΕIΧΕ ΚΑΛΑ ΚΡΥΦΤΕΙ ΜEΣΑ ΜΟΥ.  ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΔIΠΛΑ ΔIΠΛΑ ΠΙΑ ... ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ.... ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΩ.

 Η IΔΙΑ EΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ, ΖΩΗΡO, ΑΕΙΚΙΝΗΤO ΠΑΙΔΙ. ..ΠΟΥ ΣΕ ΠΑΡΕΣΥΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ. ...ΝΑ ΞΑΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΣ. ...ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ. ...ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΟ OΜΟΡΦΑ OΝΕΙΡΑ ΠΙΑ....ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ....ΠΙΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ. OΛΑ ΑΥΤA ΤΑ ΝΟΙΩΣΑΜΕ OΣΟΙ ΒΡΕΘHΚΑΜΕ ΚΟΝΤA ΤΗΣ , ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ " ΨΥΧΗΣ" ΤΗΣ .....ΣΤΙΣ 29 ΟΚΤΩΒΡIΟΥ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝIΚΗ. ..ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΙΑΘΕΣΕΩΝ ΘΑ ΠΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓH ΘΕΤΙΚΩΝ ...ΠΟΛY ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ. ..ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ ΈΜΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΊΧΑΜΕ Σ ΑΥΤΉΝ. !!! 

ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΕIΝΑΙ ΜOΝΟ Η ΑΡΧH ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟY ΣΟΥ....ΣΟΥ ΕYΧΟΜΑΙ ΜΟΝΟ ΟΜΟΡΦΟΥΣ , ΜΟΝΟ ΦΩΤΕΙΝΟΥΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥΣ ΑΓAΠΗΜΕΝΗ ΚΙΚH. .. ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ. ..HΤΑΝ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΜEΡΑ!!
  


Μένη Σειρίδου, μία εκ των πολύτιμων λίθων  για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσω, ξέρει εκείνη κι αυτό είναι αρκετό.


 "Αισθάνθηκα υπέροχα, μεγάλη και συγκινητική η στιγμή, ένιωθα πως βρισκόμουν σε ένα  μεγάλο γεγονός! Για εμένα ήταν διαφορετικα γιατί ήταν και η μέρα που σε γνώρισα κ σε είδα από κοντά και σε έβλεπα αλλιώς, σαν κάτι καινούριο που ήθελα να χορτασω"

Αλεξάνδρα Μουριοπούλου, πολύτιμος λίθος και πρωτίστως "εκείνη που έφθειρε τα βιβλία με την αγάπη της"!! 



"Το Σάββατο 23 Σεπτέμβρη στο Έναστρoν Βιβλιοκαφέ,  η αγαπημένη μας Κική Κωνσταντίνου μας πρόσφερε τα «Λάφυρα» μέσα απο τους δικούς της «Φεγγίτες», της Ψυχής της... Μια βραδιά γεμάτη...Στίχους.. Αγάπη.. Τραγούδι... Όλοι μαζί, μια όμορφη παρέα.. γεμάτη Αγκαλιές.. Καλή σου επιτυχία κοριτσάκι μου γλυκό...!!!!!!"

Λουίζα Φρέρη, επίτιμος λίθος επίσης. Εκείνη που πήρε τα "Λάφυρα" χωρίς να έχει διαβάσει ποτέ κάποιο δικό μου δείγμα γραφής, εκείνη που με εμπιστεύτηκε ενστικτωδώς. Εκείνη που επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικώς και μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκε Χαλκίδα με τον υπέροχο σύζυγό της για να με συναντήσει. Τέτοιους ανθρώπους θέλω και τους θέλω για πάντα κοντά μου. Θυμάμαι ώρες να καθόμαστε σε έναν καφέ, να τους λέω για τους "φεγγίτες" και την "αγάπη που θα δηλώνει παρων" που θέλω να γράψω και τώρα, δύο χρόνια μετά, να έχουν εκδοθεί και τα δύο. 
Συγκινούμαι, συγκινούμαι τόσο πολύ!  



"Καλημέρα και από εδώ Κική μου!! Θα σου τηλεφωνήσω να μιλήσουμε. Σε θαυμάζω γιατί βγάζεις αυθεντικότητα σπάνια για την εποχή μας .Οι σκέψεις, ήταν στην τηλεφωνική μου συζήτηση με μια εξαιρετική φίλη σεναριογράφο, συγγραφέα και άλλα. Εγώ ασχολούμαι με ποίηση και διηγήματα αλλά δεν έχω εμπλακεί με έκδοση γιατί δεν θέλω για την ώρα .Θα τα πούμε. Είσαι σπουδαία και προχώρα!! Αν έχεις σταθερό γράψτο μου αλλιώς το κινητό σου. Απλά επειδή σήμερα έχω διάφορα θα σε πάρω αύριο το βραδάκι εκτός αν δεν μπορείς. Μπορείς τα λίγα λόγια αυτά που σου γράφω ακόμη και να τα αναρτήσεις με μια φωτογραφία χα..χα.. Την εποχή αυτή θα επιβιώσει η ποιότητα!! Η απότομη λάμψη χάνεται!! Μου αρέσουν οι άνθρωποι που πολεμάνε, γιατί μέσω "μέσου" ή άλλων σχέσεων... έχουμε πήξει!!"


Σοφία Αγραπίδη, ένας νέος φεγγίτης και λίθος στη ζωή μου, που εμφανίστηκε μόλις χθες και μόνη, ζήτησε η άποψή της να δημοσιευθεί; Γιατί; Δεν ξέρω αλλά δεν έχει και σημασία, αντί να αναρωτιόμαστε, ας δεχτούμε και ας ανταποδώσουμε. Προφανώς, σε κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, δεν χωράει κάνενα ερωτηματικό, χωράει μόνο η λέξη "Ευχαριστώ".


Είπαμε, τους "φεγγίτες" μου πάντα θα τους τιμάω εγώ:







"Ιδανική για να μας δείξει πως πάνω από κάθε αγκάθι υπάρχει ένα μπουμπούκι και το μπουμπούκι είναι κάτι μικρό, που σύντομα θα μεγαλώσει, κάποια στιγμή θα ανθίσει και στο τέλος θα μαραθεί και θα επιστρέψει στη γη του.

Κι όσο κι αν προτιμάμε τα μπουμπούκια από τα μεγάλα, μαραμένα τριαντάφυλλα ξέρουμε ότι δεν έχει καμιά διαφορά από τα στάδια ζωής του ανθρώπου.

Κανένα μαραμένο τριαντάφυλλο δεν ακυρώνει το μπουμπούκι, που κάποτε υπήρξε.
Κανένα μπουμπούκι δε θα μείνει για πάντα μικρό και νέο. Εκτός κι αν είναι ψεύτικο. Πλαστικό. Χωρίς καρδιά κι ουσία.

Και το αγκάθι, ο «συνοδός», δεν ακυρώνει πως μέρος μιας τριανταφυλλιάς είναι τα πάντα.

Προστατεύει, μα προστατεύεται!
Πεθαίνει, μα γεννά!
Και το τι γεννά συνεπάγεται την παραπάνω διαδικασία.

Και κάπου εκεί η φωτοσύνθεση αρχίζει."

#Η_Τριανταφυλλιά
#Οι_Φεγγίτες_της_Ζωής_μου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου






"Σταύρος ή Σταυρός;
Από εκείνες τις λέξεις τις διάφορες, που κάνουν τη διαφορά!
Από εκείνα τα ονόματα, που κρύβουν χάρη μέσα τους!
Από εκείνα τα σύμβολα, που πίστη και ελπίδα φέρουν!

Σε είδα επάνω στο βουνό να περιφέρεσαι και παρόλο που ήμουν μίλια μακριά σου ένιωσα το χώμα, στο οποίο είναι τοποθετημένη η βάση σου.
Θυμήθηκα πως πέρασες πολλά για να βρεθείς επάνω, μα δεν ξεχνώ ποτέ όσα συμβολίζεις.

Είσαι μια δύναμη εσωτερική που λάμπει σα διαμάντι στο πιο σκοτεινό σημείο ενός γήινου κελύφους, που είμαι σίγουρη ότι βρίσκεται κάπου θαμμένο στην Αφρική. Στην ήπειρο εκείνη, που πολλά από τα παιδιά σου τα θεωρούνε κατώτερα, επειδή είναι μαύρα. Και παρόλο που είναι το ίδιο όμορφα εσωτερικά και εξωτερικά, εκατομμύρια το ξεχνάνε.

Λυπάμαι! Μα κάθε φορά που σε σφίγγω στο χέρι μου, γιατί είσαι ένα θαυματουργό φυλαχτό, ξέρω πως η όποια δύναμη και φώτιση υπάρχει μπορεί να ανθίσει στο μυαλό όσων θέλουν το κακό τους. Το κακό μας. Γιατί η υφήλιος μια πατρίδα είναι, ένα σπίτι, έστω κι αν αυτό το ξεχνάμε. Μόνο η δική σου φώτιση μπορεί να τους κάνει να καταλάβουν, να κατανοήσουν.

Σταύρος ή Σταυρός;
Από εκείνες τις λέξεις τις διάφορες, που κάνουν τη διαφορά!
Από εκείνα τα ονόματα, που κρύβουν χάρη μέσα τους!
Από εκείνα τα σύμβολα, που πίστη και ελπίδα φέρουν!

Σε είδα κάπου σε ένα χωριό να περιφέρεσαι περιτριγυρισμένος απο όλα τα ταλέντα σου και χάρηκα για σένα. Το λαμπερό της ψυχής σου στροβιλίζεται σαν ένας χρυσός, αόρατος, μικρός ανεμοστρόβιλος γύρω σου, μα εσύ δεν το βλέπεις. Το βλέπω εγώ και άλλοι πολλοί για σένα και αυτό αρκεί. Αρκεί για να θεριεύσει."

#Ο_Σταυρός
#Οι_Φεγγίτες_της_Ζωής_μου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου

"Κι ήταν πολλά! Πολλών όμορφων – απάνθρωπα κακάσχημων – ανθρώπων.
Πω πω αυτά τα απάνθρωπα αναθεματισμένα χέρια! Αυτά τα τερατένια τριχωτά δάχτυλα, που συνοδεύονταν από ένα όμορφο πρόσωπο, που το χαμόγελό του μου θύμιζε ουρλιαχτό από λύκο.

Κι ηταν πολλά αυτά τα όμορφα, μα απάνθρωπα άσχημα πρόσωπα, που ήξερα καλά πως εσύ τα είχες χιλιάδες φορές Σφιχταγκαλιάσει! Αναθρέψει! Αγγίξει! Δώσει! Απαλύνει! Μα το κυριότερο, Αγαπήσει! Κι η Αγάπη αυτή πολλές φορές επιστράφηκε με πόνο, με ύβρεις, με χλευασμούς, με άσχημες εκφράσεις και εσύ πόνεσες, έκλαψες, μα κανείς δε σε είδε, μάλλον κανείς δεν παραδέχθηκε ότι σε είδε, γιατί η δύναμή σου είναι τόση, που τρομάζει τους πάντες και δεν τους επιτρέπει να κοιτάξουν στα εσώψυχά σου, έστω κι αν χιλιάδες στιγμές τους το είχες επιτρέψει μέσα από τις υπέροχες κόρες των οφθαλμών σου. Εκείνες τις κόρες που με δυσκολία κατάφερες να συγκρατήσεις!

Αγαπημένη μου! Δεν ξέρεις και πιθανόν να μην καταλάβεις ποτέ, επειδή εγώ δεν είμαι άξια να σου εκφράσω το πόσο σημαντική ήσουν, είσαι και θα είσαι για εμένα. Το ότι σε αγαπώ το ξέρεις, το πόσο πολύ όμως, ειλικρινά, δεν είμαι άξια να στο εκφράσω. "

#Η_Δύναμή_σου
#Οι_Φεγγίτες_της_Ζωής_μου
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Σας ευχαριστώ, μέσα από την καρδιά μου, σας ευχαριστώ! Πάντα θα σας ευχαριστώ! <3

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να