Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΜΦΙΘΥΜΙΚΗ

Εκφραστικοί μου, καλημέρα.

Ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

Σήμερα, φιλοξενούμε στο ιστολόγιον τούτο, μία νέα κοπέλα, ευαισθητοποιημένη, με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες, την οποία είχαμε φιλοξενήσει και κατά το παρελθόν, για την έκδοση του παιδικού παραμυθιού της τότε, για να θυμηθείτε εδώ:http://ekfrastite.blogspot.gr/2015/12/blog-post_15.html και εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2015/12/e.html  και τώρα, λίγα χρόνια μετά, μας έρχεται ξανά για να μιλήσουμε για φρέσκες, δημιουργικές ιδέες.

Συγκεκριμένα, μέσω μιας φιλικής συνέντευξης - συζήτησης, θα μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες για το καινούργιο της πόνημα που αφορά σενάριο για ταινία μικρού μήκους και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: http://ekfrastite.blogspot.gr/2015/12/e.html 

Εχθές, είχαμε την δυνατότητα, ολοκληρωτικά να το γευτούμε, σήμερα, ας μείνουμε λίγο στο υπόβραθρο και εάς εξερευνήσουμε την έσω πλευρά του.

 

Η Ελίνα Δερμιτζόγλου αποφοίτησε το 2008 από το τμήμα Προσχολικής Αγωγής, των Τ.Ε.Ι. Αθηνών. Σπούδασε Ελληνική Νοηματική Γλώσσα, στο Εθνικό Ιδρυμα Κωφών της Αθήνας. Παράλληλα, εργάστηκε δίπλα σε παιδιά με ειδικές ανάγκες - ιδιαιτερότητες (αυτισμό, νοητική υστέρηση, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση) και με ολική κώφωση, διδάσκοντας τη Νοηματική μέσα από το παιχνίδι. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για παιδιά με ΔΕΠ-Υ, μουσικοκινητικής αγωγής και ψυχολογίας. Από το 2011 εργάζεται σε παιδικούς σταθμούς. Φέτοςμ μετακόμισε στο εξωτερικό. Πλέον ζει, εργάζεται, δημιουργεί, προσφέρει και ονειρεύεται στην Αγγλία.

Ελίνα  μου, καλώς ήρθε στο μπλοκ μου και ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις.

1. Θα ήθελα από εσένα να μας μιλήσεις για τους λόγους δημιουργίας του σενάριου μηκρού μήκους που εμπνεύστηκες και ολοκλήρωσες με τίτλο: "Τσουλώντας προς την Ευτυχία"

Η ιδέα ήρθε από ένα διαδικτυακό μου φίλο και αναγνώστη των ποιημάτων μου, τον κύριο Σπύρο, ο οποίος μαζί με κάποια άλλα άτομα με κινητικά προβλήματα και μη, έχουν δημιουργήσει μια ομάδα που γυρίζουν ταινίες μικρού μήκους (τις οποίες και μου έστειλε να δω), με σκοπό να αναδείξουν κάποια κοινωνικά θέματα που θεωρούνται ταμπού. Να προβάλλουν ότι τα ΑμεΑ μπορούν να έχουν διαφόρων ειδών δραστηριότητες, ότι μπορούν να ερωτευτούν, να διασκεδάσουν, να παίξουν, να γελάσουν, να συμμετέχουν στην οικονομική και κοινωνική ζωή και να βγουν από το τέλμα της ανίερης και καταθλιπτικής υπόστασής τους. Αρκεί να υπάρχουν οι βασικές υποδομές και οι κατάλληλες συνθήκες. Μου είπε, λοιπόν πως θα χαιρόταν να εμπνευστώ και να γράψω κάτι για τη δική τους κοινωνική ομάδα. Για να είμαι ειλικρινής, το πήρα λίγο «πατριωτικά», διότι, πέρα από την ευαισθησία που με διακατείχε πάντοτε για τα άτομα με κινητικά προβλήματα, ανυπομονούσα να νοιώσω τη χαρά αυτού του ανθρώπου, όταν θα διάβαζε κάτι, έστω και μια μικρή πτυχή από τη δική του ζωή. Ένοιωσα πως μου ζητούσε να ακουστεί η δική του φωνή, μέσα από το δικό μου γραπτό λόγο και ίσως, τους βοηθούσε, αφού, όπως μου είπε, σκοπός του ήταν να το προωθήσει σε δικούς του συλλόγους.

2. Πόσο εύκολο, δύσκολο ήταν να ολοκληρωθεί  και από ποια οπτική το ζούσες.

 Δεν μπορώ να πω πως μου ήταν δύσκολο να μπω στη θέση του (όσο μπορούσα, τουλάχιστον, γιατί θεωρώ πως εκατό τοις εκατό, κανένας άνθρωπος που δεν περνάει τη ζωή του σε καροτσάκι δεν μπορεί να μπει), γιατί είχα εργαστεί στο παρελθόν δίπλα σε παιδιά με κινητικά προβλήματα και είχα αισθανθεί κι εγώ μαζί τους το θυμό τους, την απογοήτευσή τους, την αγανάκτησή τους, όπως είχα νοιώσει και την ψυχική τους δύναμή. Απ' ότι φάνηκε από τα σχόλια του κύριου Σπύρου, το πέτυχα, αφού μου είπε πως κατάφερα να μπω στη θέση του, όπως κανένας άλλος και μάλιστα να τον φέρω και στη δική μου θέση ως συγγραφέα κι αυτό ήταν γι' εμένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση. Αισθάνθηκα πως έκανα έναν άνθρωπο να χαρεί, να νοιώσει πως κάποιος άλλος νοιώθει τις δυσκολίες του. Η αλήθεια είναι πως στην πορεία ταυτίστηκα με τον κύριο Σπύρο τόσο πολύ που ένοιωθα πως αυτό που έγραφα το ζούσα η ίδια, μέσα από τη δική του θέση. Γι' αυτό και στην πορεία σκέφτηκα να δώσω ένα πιο αισιόδοξο τέλος, κάτι το οποίο ήταν αντίθετο με την αρχική μου σκέψη. Ήθελα να δείξω τη σκληρή πλευρά της ζωής και πως, ναι, δυστυχώς δεν καταλήγουν να είναι όλα ρόδινα, αλλά είχα δεθεί τόσο που δεν μπορούσα να το κάνω.

3. Θα ήθελα να μας μιλήσεις για τον κο Σπύρο, τι θα ήθελε εκείνος να μας πει.

  Ο κύριος Σπύρος από τα λίγα που γνωρίζω γι' εκείνον είναι ένας άνθρωπος που, παρά τις φυσικές του δυσκολίες, πράγματι «δεν το βάζει κάτω», αφού πέραν της δουλειάς του και των σπουδών του στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, προσπαθεί να συμμετέχει σε πολλές δραστηριότητες. Κι αυτό θα ήθελε να τονίσει, πως όλα αυτά τα άτομα θέλουν κι έχουν το ψυχικό σθένος να προσπαθήσουν, να παλέψουν, να διασκεδάσουν, να ερωτευτούν.

 

4. Αν μέσα από αυτό το έργο αναθεώρησες κάποιες απόψεις σου σχετικά με τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και ίσως πως προσαρμόστηκε επάνω στο έργο, η ευασθητοποίηση που και μέσω τους δουλειάς σου, φροντίζεις να δείχνεις.

 Νομίζω πως οι απόψεις μου δεν άλλαξαν , αφού πάντα είχα ευαισθησία προς τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Προσωπικά δεν τα θεωρούσα ποτέ άτομα με ειδικές ανάγκες, αλλά άτομα με κάποιες ιδιαιτερότητες. Αυτό που παρατήρησα, όμως, είναι πως ένοιωσα περισσότερο θυμό για το κράτος που δεν προνοεί ώστε να γίνει η ζωή τους πιο εύκολη. Εδώ και 7 μήνες ζω στην Αγγλία και πριν μια εβδομάδα, επιστρέφοντας από τη δουλειά μου, σε κάποιο δρόμο είχαν σκάψει το πεζοδρόμιο και με πολλές πινακίδες στη σειρά, είχαν φτιάξει έναν παράδρομο ώστε να συνεχίζουν το περπάτημά τους οι πεζοί, προστατευόμενοι από τα αυτοκίνητα. Σε αυτόν, λοιπόν τον παράδρομο δεν είχαν παραλείψει να τοποθετήσουν και ράμπα, ώστε να μπορέσει κάποιος που βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι να κατέβει και να ξανανέβει στο πεζοδρόμιο για να συνεχίσει. Προσωπικά, κάτι τέτοιο δεν έχω συναντήσει ποτέ και πουθενά στην Ελλάδα.

5. Τι σημαίνει για εσένα η υλοποίηση ενός ονείρου και σε ποιο όνειρο επιδιώκεις να αφοσιωθείς στη πορεία.

Η υλοποίηση ενός ονείρου γι' εμένα είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορεί να πάρει ένας άνθρωπος. Η ευχαρίστηση όλων μας όταν βλέπουμε να υλοποιείται κάποιο μας όνειρο είναι πάντα απερίγραπτη. Είναι μια κατάσταση αμφιθυμική, νοιώθεις πως θες να κλάψεις και να γελάσεις, ταυτόχρονα, αλλά και μοναδική. Βρίσκομαι ήδη σε μια περίοδο που επιδιώκω να σπουδάσω και να αφοσιωθώ σε ένα επάγγελμα που πάντα, αγαπούσα και ελπίζω, πιστεύοντας πως θα τα καταφέρω. Όχι πως δεν αγαπώ τη δουλειά μου. Πάντα θα λατρεύω τα παιδιά, αλλά ίσως με κούρασε η φύση της δουλειάς και σκέφτηκα κι εγώ, όπως κι ο κύριος Σπύρος να ονειρευτώ απ' την αρχή.



Η Ελίνα, είναι ένα γλυκό πλάσμα, με την οποία επικοινωνώ εδώ και καιρό, μπορώ να πω πως έχουμε αναπτύξει φιλικές πλέον σχέσεις και νοιαζόμαστε πραγματικά η μία για την άλλη και θέλουμε να πετύχει η κάθε μία τα όνειρά της. Να ξέρετε πως μας στέλνει τις εγκάρδιες ευχές και ευχαριστίες της και μας εύχεται καλές γιορτές και ευτυχισμένο το νέο έτος που σύντομα θα έρθει να μας συναντήσει.
Να ευχηθούμε και εμείς στην Ελίνα, και στην κάθε Ελίνα, όλα της τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα και  να καταφέρει, επάξια, να τα κατακτήσει.


Σε επόμενη ανάρτηση, θα μοιραστώ μαζί σας τις δύο ταινίες μικρού μήκους που έχουν γυρίσει τα μέλη της ομάδας που ανήκει ο κος Σπύρος και εύχομαι σύντομα, να δούμε και το σενάριο της Ελίνας μας που δημιουργήθηκε για αυτήν την ομάδα, να παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τους δέκτες μας.

Θα ήθελα πάρα πολύ να φιλοξενήσουμε εδώ το οπτικοακουστικό πλέον υλικό της ευτυχία που ανιχνεύθηκε τσουλώντας τις δύο ρόδες.

 

 

κ. Σπύρο, Ελίνα μου, μέλη της ομάδας, σας ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι σύντομα να ολοκληρωθεί η νέα σας ταινία και να έρθουν πολλές ακόμη! Πολλές ευχές για ευτυχία και επιτυχία στη ζωή όλων σας.

 

 

Αυτά για την ώρα, εκφραστικοί μου.

Σύντομα θα μοιραστώ μαζί σας τις δύο ταινίες που έχουν ήδη δημιουργηθεί και πιστεύω σύντομα και η δική μας, γιατί ότι εκφράζεται πλάι μας, το αγαπάμε και το στηρίζουμε σαν να είναι δικό μας.

 

 

Την αγάπη μου.

Ο κος Σπύρος γιορτάζει σήμερα, χρόνια πολλά πολλά και ευτυχισμένα!

Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες, να τους χαιρόμαστε, φίλοι!