Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΧΩΡΙΑΤΕΣ.

   Σήμερα έλαβα ένα μαιλ από μια πολύ καλή μου φίλη, την Εύη με το παραπάνω τίτλο και αυτό που διάβασα μέσα του θέλω πάρα πολύ να το μοιραστώ μαζί σας. Δε ξέρω αν όντως είναι αληθινό, που μάλλον είναι... αλλά εγώ θέλω να το διαβάσετε και εσείς.


Ξεθωριασμένο καρό φουστάνι -  Η ξιπασιά της εξωτερικής εμφάνισης.


       Μία γυναίκα που  φορούσε ένα ξεθωριασμένο καρό φουστάνι με το σύζυγό της, ντυμένο με ένα φτωχικό κοστούμι, κατέβηκαν από το τρένο στη Βοστώνη και κατευθύνθηκαν  προς το γραφείο του προέδρου του Πανεπιστημίου Harvard. Δεν είχαν  ραντεβού. Η γραμματέας  μπορούσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή ότι τέτοιοι επαρχιώτες δεν  είχαν καμία δουλειά στο Harvard. "Θα θέλαμε να δούμε  να δούμε τον πρόεδρο" είπε ο άντρας με χαμηλή φωνή.   "Θα είναι  απασχολημένος όλη μέρα" απάντησε η γραμματέας κοφτά.   "Θα περιμένουμε"  απήντησε η γυναίκα. 
         Για ώρες η  γραμματέας τους αγνοούσε, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα απογοητευτούν  και θα φύγουν. Καθώς όμως είδε ότι  δεν έφευγαν, η γραμματέας αποφάσισε να ενοχλήσει τον πρόεδρο, παρόλο που  δεν το ήθελε με τίποτα. "Ίσως αν τους δείτε  για ένα λεπτό, να φύγουν" του είπε! Εκείνος αναστέναξε  με αγανάκτηση και έγνεψε θετικά. Κάποιος τόσο σημαντικός όσο αυτός  σίγουρα δεν είχε το χρόνο να δέχεται ανθρώπους ντυμένους  με ξεθωριασμένα καρό φουστάνια και φτωχικά κοστούμια. 
        Ο πρόεδρος  στράφηκε προς το ζευγάρι με ύφος βλοσυρό και αλαζονικό. Η γυναίκα του είπε  "Είχαμε έναν γιο που φοίτησε στο Πανεπιστήμιό σας για ένα  χρόνο. Το αγαπούσε και ήταν πολύ ευτυχισμένος εδώ. Αλλά  δυστυχώς πριν από ένα χρόνο σκοτώθηκε απρόσμενα. Ο άντρας  μου και εγώ θα θέλαμε να χτίσουμε ένα μνημείο για αυτόν στο χώρο του  Πανεπιστημίου." Ο πρόεδρος δεν  συγκινήθηκε καθόλου. Αντιθέτως εκνευρίστηκε.   "Κυρία μου"  απάντησε με αναίδεια "δεν μπορούμε να βάζουμε αγάλματα για κάθε άνθρωπο  που φοίτησε στο Harvard και πέθανε. Αν το κάναμε, τότε αυτό το μέρος θα  έμοιαζε με νεκροταφείο." "Οχι" απάντησε  γρήγορα η γυναίκα, "δεν θέλουμε να στήσουμε ένα άγαλμα. Σκεφτήκαμε να  δωρήσουμε ένα κτίριο στο Harvard." 
      Ο πρόεδρος γύρισε  τα μάτια του. Έριξε μία ματιά στο ξεθωριασμένο καρό φουστάνι και το  φτωχικό κοστούμι και φώναξε: "Ένα κτίριο! Έχετε ιδέα πόσο κοστίζει ένα  κτίριο; Έχουμε περισσότερα από επτάμισι εκατομμύρια δολάρια σε κτίρια  εδώ στο Harvard." Για μία στιγμή η  γυναίκα έμεινε σιωπηρή. Ο πρόεδρος χαμογέλασε χαιρέκακα. Ίσως ήρθε η ώρα  να τους ξεφορτωθεί. Η γυναίκα στράφηκε προς τον άντρα της και είπε  ήρεμα: "Μόνο τόσα  χρειάζονται για να φτιάξει κανείς ένα πανεπιστήμιο; Γιατί δεν φτιάχνουμε  το δικό μας τότε;" Ο σύζυγος έγνεψε  θετικά. Το πρόσωπο του προέδρου κιτρίνισε και καταλήφθηκε από σύγχυση.   
        Ο κύριος και η  κυρία Leland Stanford σηκώθηκαν όρθιοι και βγήκαν έξω. Ταξίδεψαν μέχρι  το Palo Alto στην Καλιφόρνια όπου ίδρυσαν το Πανεπιστήμιου που φέρει το  όνομά τους, το Πανεπιστήμιο Stanford, στη μνήμη ενός γιού τον  οποίο το Harvard είχε ξεχάσει.

Σχόλια

  1. α καλα και εμενα με ξεχασε η ελληνικη παιδεια θα μου κανεις ενα πανεπηστημιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δε συμβιβάζεσαι με ένα νηπιαγωγείο που είναι φθηνότερο? Είμαστε και σε περίοδο κρίσης βλέπεις.... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αναρίγησα!... Να γιατί δεν πρέπει να επηρεάζεται η κρίση μας απο την εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. οχι τα θελω ολα τωρα μεγαλα και ωραια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ευτυχως που ολα πηραν αυτην την τροπη.. τωρα δεν θα υπηρχε το στανφορντ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να