Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΚΙ ΑΠ' ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.

Καλημέρα στην όμορφη γειτονιά μου! 
Σαββάτο σήμερα και μέρα διασκέδασης και χαλάρωσης για τους περισσότερους, οπότε να σας ευχηθώ ότι κι αν κάνετε, όπου κι αν πάτε ή και σπίτι να μείνετε, να περάσετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο συντροφιά με αγαπημένους σας ανθρώπους! 

Σήμερα θα σας αναρτήσω ένα άλλο δοκίμιο το οποίο για να είμαι ειλικρινής δε θυμάμαι για πιο λόγο το είχα γράψει ή μάλλον πώς ακριβώς το είχα εμπνευστεί. Θυμάμαι κάποια διάσπαρτα κομμάτια της δημιουργίας του, τα οποία και θα μοιραστώ μαζί σας, γιατί έτσι αισθάνομαι πως δίνω "ζωή" στα κείμενά μου, αλλά δε θυμάμαι καλά το "κορμό" της δημιουργίας του.

Εντάξει πάνε και χρόνια από όταν το έγραψα αλλά νομίζω πως αρχίζω να στεναχωριέμαι που δε θυμάμαι καλά αυτά που θα ήθελα, όμως δε πειράζει, θα πορευτούμε με ότι έχουμε. :)

Καταρχάς απο το τίτλο και μόνο καταλαβαίνεται πως μιλάω για μια κατάσταση ή μια φράση αν θέλετε που ερμηνεύει τη συναισθηματική κυρίως κατάσταση ενός ανθρώπου που αισθάνεται πως έχει πιάσει "πάτο" στη ζωή του και επειδη μεχρι στιγμής εγώ δεν έχω αισθανθεί έτσι προσπάθησα να ειμαι αντικειμενική και κατανοητή οσο τον δυνατον περισσότερο για να καταφερω να αγγίξω και όχι να παρηγορήσω έναν τέτοιον άνθρωπο και να του πώ δεν είσαι μόνος και δε θα μείνεις εκεί για πάντα.

Γενικά προσπαθώ σε ότι γράφω να περνάω αισιόδοξα μυνήματα γιατί θεωρώ λάθος σε έναν μίζερο κόσμο να προσφέρω άλλη μια δόση μιζέριας αλλά ομολογώ πως όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το δοκίμιο θεώρησα πως δε πρόκειτε ποτέ να βρω τη τομή εκείνη που θα με κάνει να δώσω αυτά που ήθελα να δώσω. Τελικά απο ένα σημείο και μετά ήταν σα να ήρθε η αλλαγή εκείνη μόνη της...

Επίσης θυμάμαι πως τη περίοδο που το έγραψα μαστιγωνομασταν απο την οικονομική κρίση και αντικείμενο συζήτησης του καφέ με τη φίλη barbie που σας ανέφερα  εχθές ήταν και πολλά από τα όνειρα που δε θα μπορούσαμε να υλοποιήσουμε ή που θα αφήναμε στην άκρη για αργότερα.  Είναι πιθανό να είχα επηρεαστεί και από αυτές τις συζητήσεις αλλά και πάλι δε θυμάμαι καλά τι είχει συμβεί και εκφράστηκα έτσι.

Το μόνο που θυμάμαι πολύ πολύ καλά είναι πως το δοκίμιο αυτό γράφτηκε ακριβώς μετά από εκείνο του ποδηλάτου, οσοι δε το διάβασαν μπορούν να πατήσουν ΕΔΩ  για να το διαβάσουν και καλο θα είναι να διαβαστεί πρώτα εκείνο και μετά το σημερινό γιατί υπάρχει κάποια ας πούμε συνδεσιμότητα...

Έλεγα λοιπόν πως το κειμενο αυτο δημιουργήθηκε μετά του ποδηλάτου γιατί (και αυτό το θυμάμε πολύ καλά) στο άλλο οι κατηφόρες μου έδωσαν μία άλλη διάσταση από αυτή που είχα συνηθίσει χρόνια να ακούω. Στο μυαλό μου η κατηφόρα αντηχούσε σαν ένα άσχημο τέλος δίχως τελειωμό, σαν ένας λάθος δρόμος επιλογής, σαν μια ασχημη ιστορια, το άλλο άκρο της κατηφόρας που ανέφερα στη χθεσινή δημοσίευση, οπότε ίσως ενδόμυχα να ήθελα να αναλύσω και τον άλλο πόλο της, διότι αυτό που πιστεύω και το λέω συχνά είναι πως τα περισσότερα πράγματα της ζωής (συμπεριλαμβανομένου και των συναισθημάτων) έχουν διπολική σημασία, οπότε καλό είναι να προσπαθούμε να είμαστε αντικειμενικοί μαζί τους.

Για το τέλος αυτής της μικρής ας πούμε εισαγωγής σας έχω ένα απόφθεγμα που έγραψα διαβάζοντας το κείμενό μου και θεωρώ πως είναι καλό για να το συνοδέψω:  



Όταν νομίζεις πως έχεις πιάσει πάτο στο ζωή σου,
έχεις απόλυτο δίκιο, απλώς ΝΟΜΙΖΕΙΣ!!!




*  Πατήστε πάνω στο διαβάστε περισσότερα για ολοκληρωμένο κείμενο και όσοι δε διάβασαν το δοκίμιο με τίτλο το ποδήλατο καλό θα είναι να το διαβάσουν πρώτα.



 ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΚΙ ΑΠ' ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.


            Σκληρή φράση, σκληρή φάση!
            Και ποιός δε το έχει αισθανθεί.
Και ποιός δε το έχει προφέρει καποια στιγμή για τον εαυτό του μα και για κάποιον ή για κάποιους από τους συνανθρώπους του.
            Τί να είναι άραγε αυτή η κατάσταση που ονομάζουμε "πιο κάτω κι απ’ το τίποτα";
            Το "πιο κάτω κι απ’ το τίποτα" είναι αυτό που συνηθίζουμε να το προφέρουμε στις άσχημες καταστάσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας.
            Είναι αυτό που λέμε κάθε φορά που πληγωνόμαστε, που υποφέρουμε, που πονάμε που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ελπίζαμε ή όπως πιστεύαμε πως θα έπρεπε να γίνουν. Είναι αυτά που δεν έγιναν ενώ θέλαμε πολύ να γίνουν. Είναι αυτά που στην ουσία δε καταφέραμε ή δε μας άφησαν να κάνουμε. Κοινώς είναι αυτά που οι άνθρωποι θέλαμε να πραγματοποιηθούν αλλά όχι μόνο δε πραγματοποιήθηκαν αλλά έγιναν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί.
            Και ξέρετε τι γίνετε συνήθως στις ανωτέρω περιπτώσεις;
            Δε ξέρετε;
            Νομίζω πως ξέρετε. Όλοι ξέρουμε!
            Ξεκινάει εκείνη η κατηφόρα που έχουμε πει πολλές φορές, εκείνη η ρημάδα η κατηφόρα (καμιά σχέση με τη κατηφόρα που λέγαμε στου ποδηλάτου το κείμενο) και σε παρασέρνει ολοένα και πιο χαμηλά με ολοένα και περισσότερη ταχύτητα στο τέλος της.
            Και κάπου εκεί που κοντεύουμε να φτάσουμε στο τέλος της λέμε τη γνωστή σε όλους φράση «έπιασα πάτο» που σημαίνει είμαι πιο χάλια κι απ το χάλια. Το "έπιασα πάτο" λοιπόν είναι το δικό μου "πιο κάτω κι απ το τίποτα" που θέλησα να αναλύσω σήμερα.
Μπορεί να υπάρχει κάτι κάτω από το τίποτα;
            Φυσικά και μπορεί, μεταφορικώς τουλάχιστον μιας και που το κάτω από το τίποτα είναι η παρομοίωση της κατηφόρας!
            Έχει η κατηφόρα τέλος; Τελειώνει ποτέ μια κατηφόρα;
            Τί είναι στην ουσία η κατηφόρα;
            Δρόμος δεν είναι; Κομμάτι δρόμου δεν είναι; Μέρος μια διαδρομής δεν είναι;
            Μετά από μια κατηφόρα τί ακολουθεί συνήθως;
            Το ίσωμα δεν ακολουθεί;
            Και μετά το ίσωμα τι ακολουθεί;
            Ανηφόρα δεν ακολουθεί;
            Η καλή ανηφόρα αυτή τη φορά (όχι εκείνη που είχαμε αναλύσει στο κείμενο του ποδηλάτου).
            Θα μου πείτε υπάρχουν και κατηφόρες που οδηγούν κατευθείαν σε ανηφόρες αλλά δε θεωρώ πως αυτό το στάδιο είναι το καλύτερο. Νομίζω πως πάντα χρειάζεται ένα μικρό ίσωμα για να μας φέρει στα «συγκαλά» μας και να μας δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να ξεκινήσουμε να ανηφορίζουμε πιο προσεκτικά αυτή τη φορά για να μην έχουμε την ίδια ορμή στην επόμενη κατηφόρα που θα συναντήσουμε γιατί θα τη συναντήσουμε αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ίσως όχι άμεσα μα κάπου θα υπάρχει μία ακόμη κατηφορική πλευρά του δρόμου.
Ο δρόμος είναι δρόμος και δε μπορείς να αλλάξεις τα στάδια της διαδρομής του. Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος και δε μπορείς να αλλάξεις το πείσμα και την επιμονή για να καταφέρει όλα όσα έχει θελήσει.
Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι λέμε τη φράση «πιάσαμε πάτο» πιστεύοντας πως όντως έτσι είναι, όμως την ίδια στιγμή ξέρουμε πως κάνουμε λάθος και πώς δε μπορεί να μείνουμε εκεί. Θα τα καταφέρουμε, θα ξεκολλήσουμε από εκεί και θα ανεβούμε ξανά στην επιφάνεια.
Έτσι δε μας έμαθαν; Έτσι δεν ακούσαμε ότι συμβαίνει; Έτσι δεν είδαμε να συμβαίνει στους συνανθρώπους μας; Έτσι δεν είδαμε να συμβαίνει στους εαυτούς μας;
Δυστυχώς η ευτυχώς για κάθε φορά που νομίζουμε πως «πιάνουμε πάτο» θα ακολουθεί μια άλλη στιγμή της ζωής μας που θα μας δείχνει πως ο «πάτος» που πιάσαμε τη προηγούμενη φορά δεν ηταν τίποτα μπροστά σε αυτόν που θα ακολουθήσει.
Είναι σα τις ανοιξιάτικες μπόρες! Νομίζεις πως είναι υπερβολικές γιατί έχεις ξεχάσει τις καταιγίδες που έζησες το  χειμώνα.
Ξέρω πως δεν είναι παρήγορο το ότι η ζωή μας είναι στρωμένη με πολλά εμπόδια είναι όμως αρκετά παρήγορο το ότι τα εμπόδια αυτά μπορούν να γίνουν εφόδια για τη μετέπειτα διαδρομή μας.
Εξάλλου όταν έχεις πιάσει πραγματικά «πάτο» στη ζωή σου ξέρεις πως είναι και είσαι έτοιμος για να τα καταφέρεις και την επόμενη φορά.
Και στη τελική έχετε σκεφτεί τι είναι ο πάτος;
Για σκεφτείτε λίγο μαζί μου.
Αλλά καλύτερα να σκεφτούμε με παραδείγματα πάτων.
Πάτος βαρελιού….
Πάτος ποτηριού….
Πάτος πηγαδιού…
Τι είναι αυτά; Παραδείγματα πάτων, διαφορετικών πάτων μα όλα είναι πάτοι.
Ποιό είναι το κοινό τους σημείο πέρα από το ότι και τα τρία είναι πάτοι κάποιων αντικειμένων;
Το ότι είναι ανοιχτά! Δεν είναι σφαλισμένα! Είναι ανοιχτά για να μπορεί κάτι να βγει από μέσα τους αλλά και για να παίρνει αέρα όταν αυτό το χρειαστεί.
Αλλά αυτή τη στιγμή έρχονται κι άλλα παραδείγματα πάτων στο μυαλό μου, παραδείγματα που λίγο με φόβισαν μιας και που θα αναιρούσαν όλα όσα ανέφερα παραπάνω αλλά ευτυχώς για μένα γιατί θα πήγαινε όλος ο κόπος μου χαμένος, βρήκα αμέσως τη λύση στους άλλους πάτους που σκέφτηκα.
Σκεφτήκαν λοιπόν τους εξής πάτους.
Πάτος παπουτσιών…
Πάτος κλειστού βαρελιού….
Πάτος κλειστού ποτηριού με καπάκι…
Πάτος κλειστού πηγαδιού…
Όταν τα σκέφτηκα αυτά λέω «ουπς τώρα το γίνετε; Αυτοί οι πάτοι δεν είναι ανοιχτοί από πάνω, είναι κλειστοί και μάλιστα δεν ανοίγουν από την μέσα πλευρά. Άρα όσα είπα παραπάνω αναιρούνται.»
 Για μια στιγμή σκέφτηκα να μη τους αναφέρω και να αφήσω το κείμενο όπως το είχα αλλά τότε η έκφραση μου θα ήταν λειψή, ποιός ο λόγος να την εκφέρω τότε;
Και καλά για το πάτο του παπουτσιού η απάντηση ηταν εύκολη. Σε περίπτωση που υπάρχει ένα «πόδι» επάνω του κάνεις λίγο υπομονή και κάποια στιγμή θα φύγει. Δε θα φοράει κι όλη μέρα το παπούτσι ο άνθρωπος.
Αλλά με τους άλλους πάτους τι γίνετε; Πώς μπορώ να τους παρομοιάσω με τους πάτους που πιάνουν οι άνθρωποι συχνά στη ζωή τους και πρέπει να ξανασηκωθούν από εκεί; Αφού οι δικοι μου πάτοι στα παραδείγματα είναι κλειστοί από πάνω; Τι θα κάνω τώρα σκέφτηκα;
Και ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η εξής εικόνα:
Πώς θα μπορούσα να βγω από ένα κλειστό πάτο δίχως ελπίδες διαφυγής;
Με τη βοήθεια ενός άλλου ανθρώπου. Μόνο αν μου άνοιγε το καπάκι κάποιος συνάνθρωπός μου. Και θα το έκανε αυτό είμαι σίγουρη. Αργά η γρήγορα κάποιος θα έκανε τη κίνηση για να με ελευθερώσει. Εξάλλου κι εγώ  το ίδιο δε θα κανα στη θέση του;
Ξέρω δε πράττουμε όλοι το ίδιο αλλά κάποιος θα το έκανε.
Μπορεί συχνά στη ζωή μας να μη μας βοηθάνε άτομα που βοηθήσαμε πολύ στο παρελθόν αλλά θα μας βοηθήσουν κάποια αλλά άτομα που μπορεί και να μη περιμέναμε ποτέ να έκαναν κάτι καλό για εμάς.
Θα μας βοηθήσουν γιατί είναι αλήθεια αυτό που λένε πως στη ζωή ότι δίνεις παίρνεις απλώς πρέπει να μάθουμε να κάνουμε υπομονή μέχρι να πάρουμε αυτά που δώσαμε.
Καμιά φορά νομίζουμε πως η ζωή μας χρωστά πολλά αλλά αν βλέπουμε πως εκείνη έχει αντίθετη άποψη ίσως και να πρέπει να το «συζητήσουμε» μαζί της.
Δε λέω πως η ζωή δεν είναι άδικη για κάποιους λέω απλά πως κάποιες φορές εμείς οι ίδιοι προκαλούμε με την ηθελημένη άγνοια την αδικία της.
Κάποιες φορές για να βγεις από το προσωπικό σου πάτο πρέπει να δώσεις σημασία στο πάτο του συνάνθρωπού σου και όχι να τον βλέπεις να πατώνει μένοντας ένας απλός παρατηρητής.
Εξάλλου μη ξεχνάς πως στη περίπτωση ιδίως των παπουτσιών ο πάτος δεν είναι μόνος του, έχει παράλληλα και ζεύγος….

Σχόλια

  1. Καλημέρα!
    Εξαιρετικό το κείμενό σου, όπως πάντα.
    Εγώ πιστεύω πως όταν έχουμε πιάσει πάτο ίσως κάποιος πολύ δικός μας άνθρωπος να ενδιαφερθεί να μας βγάλει από εκεί, αλλά πρέπει πάνω απ' όλα εμείς να το θελήσουμε, εμείς να σταματήσουμε στο μικρό ίσωμα και να κοιτάξουμε με θάρρος την ανηφόρα(πολύ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.
    καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλημέρα!
      Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Να είσαι καλά καλή μου κοπέλα!
      Σίγουρα το κύριο λόγο παίζει η θέληση του ανθρώπου για να ανέβει με θάρρος την ανηφόρα. Συμφωνώ μαζί σου!
      Φιλιά πολλά!
      Να έχεις ένα όμορφο ΣΚ! :)

      Διαγραφή
  2. Τελευταία νιώθω αυτό που ονομάζεις πάτο... Προσπαθώντας να ξεφύγω όμως πέφτω πάλι μέσα... Πιστεύω πως υπάρχει πράγματι μια ανηφόρα κάπου και για 'μένα, αλλά φαντάζει μακρινή...
    Μου άρεσε το κείμενό σου και μου έδωσε ελπίδα...
    Σε φιλώ!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Rylie μου κανε κουραγιο! Είναι μια κατάσταση που θα περάσει και το ξέρεις. Δε θεωρώ πως η "ανηφόρα" που αναζητάς είναι μακρινή για σένα, φαντάζει μεν όπως σωστά είπες αλλά δεν είναι! Δε μπορείς να μετρήσεις το χρόνο... Κάνε πράγματα και ασχολίες που σου δίνουν χαρά, έτσι θα βοηθήσεις τον εαυτό σου να ξεφύγει απο οτι σε στεναχωρεί και να προσπαθείς να συναναστρεφεσαι με ατομα που σου δινουν χαρα!!!

      ευχαριστω για τα καλα σου λογια! σου ευχομαι καθε ευτυχια στη ζωη σου!!!! φιλακια πολλα πολλα! καλο σκ!

      Διαγραφή
    2. ..Καλημερα Γραφενια μου..να σαι καλα..στα πολυ μικρα μας χρονια ο Δασκαλος μας εβαζε συνεχεια να γραφουμε εκθεση με το θεμα ..τη θελεις να γινεις οταν μεγαλωσεις..και σηκωνομασταν για να την διαβασουμε..η Ελενιτσα..εγραψε..δεν θα ξεχασω ποτε αυτα τα ομορφα λογια..Κυριε δεν θελω τιποτα μα τιποτα να γινω..θελω μονο και ονειρευομαι..να ειμαι επανω σε καποιο πλοιο..καποια στιγμη βυθιζεται..(πιανει Πατο)..και γω να τρεχω να σωζω τους Ανθρωπους..δεν ξερω κολυμπι..μα σε αυτην την εικονα ξερω να κολυμπω..θελω να χαιρομαι ..να τους βλεπω ολους χαρουμενους..η Ελενιτσα δεν ηξερε πως να γραψει τι ηθελε να γινει..και αφησε την εκθεση της ετσι..και γω το αφηνω εδω..Λατρευω το χαιδεμα του αερα..να τον ακουω να χορευει στο προσωπο μου..να χανομαι για ωρες επανω στο Αποδηλατο μου..να βρεχει ..και να ξεπλενει την βρωμια απο τις σκεψεις του μυαλου μου..πολλα εγραψα..χαρουμενο σ.β..σε φιλω Γραφενια μου..

      Διαγραφή
    3. Γραφενια ε;; Δε με έχουν ξανααποκαλέσει έτσι, μου αρέσει γιατί ακούγεται γλυκό, προέρχεται από εσένα και μου θυμίζει λουλούδι. Σ ευχαριστώ! :)

      Ποιά είναι η Ελενίτσα που έγραψε το τόσο όμορφα λόγια; Θα ήθελα πάρα πολύ να τη γνωρίσω. Πές της σε παρακαλώ πως τα λόγια της με άγγιξαν βαθιά. Εύχομαι να έχει καταφέρει να βοηθάει τους ανθρώπου είτε κολυμπώντας ή χωρίς. Συγκινήθηκα θαρρώ!

      Να εχεις κ εσυ ενα ομορφο σκ! φιλια πολλα! <3

      Διαγραφή
  3. Σ΄ευχαριστώ για τα όμορφα κείμενα που έχω την ευκαιρία και τη χαρά να διαβάζω. Τα απύθμενα είναι αυτα που με τρομάζουν ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δικη μου ειναι η χαρα φιλη μου που διαθετεις λιγο απο το χρονο σου για να με διαβασεις και να μου αφησεις παντα το καλο σου λογο! σ ευχαριστω απο καρδιας!

      και μενα με τρομαζουν.... αλλα προσπαθω να μη το σκεφτομαι... θετικη ματια παντα! :)

      φιλια πολλα γλυκια μου! καλο σκ! <3

      Διαγραφή
  4. Τί όμορφο κείμενο (και αυτό!)

    "Αν νομίζεις πως έχεις πιάσει πάτο στη ζωή σου,
    έχεις απόλυτο δίκιο, απλώς ΝΟΜΙΖΕΙΣ!"
    (Έχεις κι άλλο κατήφορο μπροστά σου!!!!)

    Συγνώμη για τη σαχλαμάρα μου, αλλά από το πρωί με έχει πιάσει μια βλακεία άλλο πράμα!
    Θα προσπαθήσω να σοβαρευτώ! (Καλά, δεν παίρνω κι όρκο!)

    Καλό Σαββατοκύριακο!!!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχα καλο ειναι να σαχλαμαριζεις! προσωπικα λατρευω τις σαχλαμαρες! ειναι πιο καλες απο τους αστειεισμους! πανε ενα βημα πιο περα τη πλακα! :)

      με το αποφθεγμα δεν εννοουσα αυτο, φανταζομαι πως καταλαβες τι εννοουσα, οτι και καλα ολα στο μυαλο μας ειναι, νομιζουμε οτι μας συμβανει αυτο αλλα στην ουσια δε μας συμβαινει και με το καιρο θα το καταλαβουμε.

      αλλωστε ποτε δεν ανακαλυπτουμε οσα πραγματικα μπορουμε να αντεξουμε και ειναι φρονιμο θα ελεγα αυτο!

      καλο σκ και σε εσας! να περασετε ομορφα!

      φιλια και στους δυο!!!!

      Διαγραφή
    2. Ασφαλώς και κατάλαβα τί εννοείς!
      (Αν δεν καταλάβαινα, θα με είχαν με αυτά τα άσπρα πουκαμισάκια που δένουν από πίσω!)
      ;-) χαχα!
      Καλή σου μέρα, Κική μου!

      Διαγραφή
    3. χαχαχαχα, ενταξει σημερα "τα σπας!"

      χαμογελαστη καλημερα λοιπον!!!

      Διαγραφή
  5. Ο πάτος σημαίνει ότι μπαίνει φρένο στην κατρακύλα. Όταν δεν υπάρχει πάτος όμως... τότε το πράγμα όντως είναι πολύ δύσκολο.
    Το θέμα είναι όμως το εξής: Πιάνουμε πάτο, ή νομίζουμε ότι τον πιάσαμε επειδή ίσως έχουμε την εντύπωση ότι τον αντικρίσαμε; Αν νομίζουμε ότι πατώσαμε, ορθότερα βαλτώσαμε, τότε κάποιος ψυχραιμότερος, θα μας υποδείξει την εσφαλμένη μας εκτίμηση. Αν όμως όντως βαλτώσαμε, τότε ή έχουνε τα ψυχικά αποθέματα για προσπάθεια αποτελμάτωσης ή...

    Υπάρχει όμως και η ψυχολογική διάσταση. Αντί της φράσης «έπιασα πάτο» υπάρχει η φράση «άχθος αρούρης» (=βάρος για την γη!) Εκεί, ο πλέον μιλάμε για ψυχασθένεια που χρήζει ιατρικής περίθαλψης. Δυστυχώς το «πιάσαμε πάτο» μερικές φορές οδηγεί στα ψυχικά τραύματα αναλόγως τις αντοχές του καθενός.

    Από 'κει και πέρα, χρειάζεται προετοιμασία για το ενδεχόμενο δυσκολιών. Χωρίς ανάλογη προετοιμασία, στα δύσκολα επικρατεί πανικός (ή πάτος) με επώδυνη κατάληξη... μιας και ενδεχομένως να μη βρεθεί ψυχραιμότερος να δώσει χείρα βοηθείας.

    Υ.Γ.1 Η εκτεταμένη εισαγωγή θα μπορούσε να παραληφθεί.
    Υ.Γ.2 Μετά το ίσωμα δεν ακολουθεί πάντα η ανηφόρα. Μπορεί να υπάρξει πάλι κατηφόρα. Ή να μην υπάρξει και καθόλου ίσωμα!
    Υ.Γ.3 Αντί για πάτο, καλύτερα η λέξη «τέλμα».
    Υ.Γ.4 Ο δρόμος είναι μεν δρόμος, αλλά τα στάδια της διαδρομής του διαφέρουν αναλόγως αυτόν που τα διασχίζει!
    Υ.Γ.5 Στη ζωή δεν είναι σίγουρο πως παίρνεις ότι δίνεις. Δυστυχώς μπορεί να δώσεις πολλά και να πάρεις λίγα ή καθόλου! Αναλόγως των προσδοκιών που έχεις...
    Υ.Γ.6 Με τη ζωή δεν έχουμε να «συζητήσουμε» τίποτα! Είναι εντελώς απρόσωπη. Με τον εαυτό μας έχουμε να πούμε πολλά. αρκεί να είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε αυτοδιαλεκτική (sic)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλώς τον φίλο μου!

    Λοιπόν ναι ο πάτος μπορεί να σημαίνει φρένο στη κατρακύλα αλλά μπορεί επίσης να σημαίνει και το τέλος της κατρακύλας! Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

    Θεωρω πως τις περισσοτερες φορες θεωρουμε πως βαλτωσαμε διοτι ο νους τεινει να δραματοποιει τα πραγματα. Σιγουρα υπαρχουν και ανθρωποι που βαλτωνουν στα αληθεια, ευτυχως ομως κ εκει υπαρχει και επιδεχεται βοηθεια. χρονο, θεληση και προσπαθεια χρειαζεται και ολα διαβαινουν καλως!

    για τη ψυχολογικη διασταση εχεις απολυτο δικιο ομως στο συγκεκριμενο θεμα που αναφερεσαι δεν μπορω να εκφερω αποψη διοτι δεν γνωριζω περα απο τα βασικα ας πουμε... θα επισημανω αυτα που ανεφερα και πριν, χρονο θεληση προσπαθεια και πιθανων ολα να πανε κατ ευχη!

    οι δυσκολες καταστασεις αντιμετωπιζονται ακομη και χωρις χερι βοηθειας απλως αυτα τα χερια συνηθως απαλυνουν πονο και προσφερουν δυναμη. γενικως κανουν πολλα περισσοτερα αλλα δε χρειαζετε να τα αναλυσω τωρα, αλλωστε λιγο πολυ ολοι μας γνωριζουμε...


    Απαντηση στο Υ.Γ 1. Εννοείται πως δεν ειναι κανενας υποχρεωμενος να τη διαβαζει, τη προσπερναει ανετα θα ελεγα!

    Απαντηση στο Υ.Γ 2. Καθολου ισωμα το αποκλειω. Δεν υπαρχει δρομος μονο κατηφορα και μονο ανηφορα, παντα κατι πρεπει να τα συνδεει αυτα τα δυο, εκτος αν το ισωμα ειναι τοσο μικρο που λιγοι μπορουν να διακρινουν...

    Απάντηση στο Υ.Γ 3. Όταν πχ είμαι σε μια καφετέρια ή στο σπίτι και μιλάω με τους φίλους μου δε θα πω έπιασα τέλμα στη ζωή μου, θα πω έπιασα πάτο, έτσι λοιπόν θα κάνω κ εδώ. Δε γράφω σκεπτόμενη τί ταιριάζει καλύτερα, γράφω μιλώντας σε φίλους.

    Απάντηση στο Υ.Γ 4. Συμφωνω πολυ σε αυτο αλλα δε νομιζω πως ανεφερα πουθενα οτι τα σταδια θα ειναι ιδια για ολους.

    Απάντηση στο Υ.Γ 5. Πολλά δεν είναι στη ζωή σίγουρα, όπως το οτι πολύ άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν το τί αξία έχουν όσα λάβουν! Γιατί καποιος μπορεί να λάβει 10 φορές κάτι αλλά η αξία όλων αυτών να ανέρχετε στα 2 που θα λάβει κάποιος άλλος... Σκέψου το αυτό!

    Απάντηση στο Υ.Γ 6. Εγώ θαρρώ πως με τη ζωη έχουμε να συζητησουμε πολλά! Δεν είναι απρόσωπη ούτε πολυμορφική, είναι η ζωή και μας αφορά όλους! Δεν αντιλέγω καλό είναι να μιλάμε και με τους εαυτούς μας ανα διαστήματα αλλά αν μιλάμε μόνο με αυτούς θα γίνουμε αθεράπευτα εγωιστές και εγώ θα το ήθελα ποτέ αυτο!

    Ουφ πολλά τα υστερόγραφα αλλά μου άρεσαν πολύ! :)

    Να είσαι καλά! Να έχεις ενα ομορφο ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε χαιρετώ και από δω για απόψε!Εξίσου όμορφο το κείμενό σου Κική μου, με αισιόδοξα, όπως πάντα, μηνύματα! :)
    Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι που νιώθουν πως έχουν πέσει τόσο χαμηλά, να έχουν ένα χέρι δίπλα τους, έναν δικό τους άνθρωπο να τους βοηθήσει..
    Φιλιά πολλά! Καλό ξημέρωμα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. να σαι καλα Παλομιτσα μου γλυκια!
      σ ευχαριστω που εισαι παντα εδω για μενα!
      φιλακια πολλα! να εχεις μια ομορφη μερα! <3

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να