Έζησα λες, και μέσα σε αυτή τη μικρή στιγμή περισυλλογής κρύβεται το ολάκερο αύριο. Μιλούσα στο πρόσωπο που βρισκόταν πίσω από εμένα - για την αλήθεια και το ψέμα - και για άλλου είδους τέτοιες αλληγορίες και στα μάτια του κύλησαν δάκρυα. Δάκρυα που έμοιαζαν, με ένα οποιοδήποτε ανθρώπινο, κόσμημα. Ένας ήχος, αλήθεια, μπορεί να ξυπνήσει τους τρελούς μα ένας άλλος, να κατευνάσει τα πνεύματα. Μα εσύ δεν ήσουν πλήθος, δεν ήσουν αστός, ήσουν μονάχα η συντέλεια και κανείς δεν μιλούσε για θαύματα. Θυμάμαι, με τούτο τον αλλιώτικο στίχο, κέρδισαν οι άνθρωποι το προνόμιο να της συγχώρεσης. Και μόνο εκείνη η στιγμή, την ώρα που οι άνθρωποι συναντούν τους εαυτούς τους, θα βγάζει νόημα · το σχήμα που παίρνει ζωή από των ανθρώπων τα αίματα. Κι όπως παγιδευμένοι, μόνοι κι οχτροί, θα προσπαθούμε να βρούμε την έξοδο, θα 'ρθει εκείνη η γλυκόπικρη στιγμή που θα πρέπει να πεις "αντίο" στα όσα νόμιζες και να καλωσορίσεις τα όσα είσα
Ευχαριστώ βαθιά. Ευχαριστούμε που είστε πάντα δίπλα στους δημιουργούς. Η τέχνη είναι αποκάλυψη 2 -ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ Ν ΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ – ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΠΟΧΗ Πήραμε τα σπίτια σειρά και δεν είχαν ένα ρόδο στα τζάμια τους. Περπατώντας ακούσαμε τις φωνές των παιδιών, μουσκεμένες, παράφωνες, γιομάτες ραγίσματα. Οι μηχανές απειλούσαν στα εργοστάσια τους φίλους μας – κ’ ύστερα, τόσα χέρια στον κόσμο, χωρίς λίγο χώμα, να φυτέψουν το σπόρο τους, να πλάσουνε κάτι, να δέσουν το εγώ τους με τούτο τον κόσμο, με τούτο το φως. Κι’ απάνω τους, έτοιμο το κοβάλτιο. Το μαύρο του στόμιο χάσκει σαν άβυσσο – έχει της γης όλη απέναντι. (Υπάρχουν σοφοί που σκάφτουν στον ήλιο με ακάθαρτα χέρια. Μην εμπιστεύεσαι. Μόνο η αγάπη είναι σοφή) . ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ (1912-1991) Ποιητική συλλογή “ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” (1961) Κεφάλαιο “Η ειρήνη έρχεται στον κόσμο” Από την Ποιητική Ανθολογία “ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ-ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ” ΤΟΜΟΣ Β΄ Εκδόσεις Θεμέλιο – Τρία Φύλλα ΑΘΗΝΑ,1999